علی یار راستی، که تجاربی را در مدیوم های گوناگون نظیر ویدیو آرت، فیلم کوتاه و عکاسی در اندوخته خود دارد این بار تجربه چیدمان را تداوم بخشیده است. در فضای تنگ پاسیو، عکسی جلب نظر می کند که از زمینی بایر، صنعتی و در عین حال منتزع شده از وضعیت قبلی خود حکایت دارد اما مواجه با چیدمان امکان خیره ماندن صرف در عکس را از مخاطبان می گیرد و البته این همان ویژگی فراروی و قالب شکنی فرم های متکثر در چیدمان است. کف پاسیو از چمن های مصنوعی پوشیده شده است. بر دیوارهای رو در رو آینه-هایی قرار گرفته اند که امکان انتشار و ابدیت را فراهم آورده اند؛ آینه ای برابر آینه و ابدیتی ساختن. بلندای آینه ها تا سقف امتدادیافته و دربرگیرنده ی فضا و مکرر شدن هستند. دیوار بیرون نیز هم چون چمن های کف، سرسبز است. سه درخت در بیرون پاسیو ایستاده اند و آوایی از طبیعت به گوش می رسد.