بیانیه‌ی نمایش:

نوری چنان کهن که روح در تار و پودِ رنگ‌ها می‌بافد.

دیگر نه پناهگاهِ چشمانِ برق‌زده، تاریکیِ غار، می‌بیند.

همه چیز هست. همه‌چیز می‌روحد.

ناگاه، روح می‌شکافد، هیچ میان همه نمی‌یکد،
همه ناهم می‌شود—

هیچ، ناهم‌شده، تار،یکی‌شده،
رنگ‌ها، پودگسسته، روح‌زده،

تعلیق، توقف، لایه‌ها و لایه‌ها و لایه‌ها نارنگ.

ناگاه، دو لالایی؛ جزرنگ‌نبودگیِ همه‌دوچیز.
ناگاه، آتش، ابر، ساحل، غروب.