بیانیه‌ی نمایش:

میان دو صدا، دو سرزمین، دو خاطره، قلمرویی ناپایدار شکل می‌گیرد.

کوه‌ها، ویرانه‌ها و مرزها بسته به راوی نامی دیگر می‌گیرند.

نقاشی و پیکره‌سازی، نقشه‌هایی شکننده ترسیم می‌کنند.

شبیه به شکستگی‌های رنگ، معماری‌های گسسته، سنگ‌های ترک‌خورده

آب‌افشان‌های گوتیک که روزگاری آشوب را بیرون می‌رانْدند

تا درونی پنهانی را نگاه دارند.

هر فرم بیرون می‌ریزد و در خود جمع می‌شود،

ویران می‌کند و دوباره می‌سازد،

میان ماندن و سرگردانی.

در این‌جا، هویت برچسبی نیست،

بلکه چشم‌اندازی است در حرکت

جایی که «من» و «دیگری»، درون و بیرون،

یکدیگر را می‌یابند و رها می‌کنند،

چون دو رودخانه که در هم تنیده میشوند بی‌آنکه یکی شوند.

به قلم : ساناهین باباجانیانس

و زینب گلستانی درو