عماد قنبری
9 آبان تا 14 آبان 1404
بیانیه نمایش:
این نمایشگاه مجموعهای است از روایتهای درونی؛ از لحظههایی نادیده و احساسهایی ناگفته که در سکوت شکل گرفتهاند. هر نقاشی تلاشی است برای بازآفرینی تجربههای شخصی و نگاه هنرمند به جهان اطراف.
آثار از چند مجموعهی مستقل تشکیل شدهاند که هر یک زبان و بیان خاص خود را دارند، اما در کنار هم پازل واحدی را میسازند؛ روایتی بزرگتر از مجموع اجزایش.
در میان این تنوع و پراکندگی، نظمی پنهان جاری است — نظمی که از دل بینظمی سر برمیآورد و مخاطب را به اندیشیدن دربارهی ساختارهای ناپیدای زندگی دعوت میکند. ///
«نظم در هرجومرج» تنها عنوان نمایشگاه نیست، بلکه جوهرهی آن است: جستوجوی معنا در میان آشوب، کشف هماهنگی در تضادها، و نگاهی به دوگانگیهایی که در کنار هم معنا مییابند.
رنگها زبان احساساند، فرمها پژواک اندیشه، و نقاشی راهی برای گفتوگو با جهان، بیکلام و صادقانه.
این نمایشگاه دعوتی است به مکث و نگریستن — به پرسشی بیپاسخ: آیا ابتدا نظم بوده یا بینظمی؟ شب پیش از روز آمده یا پس از آن؟ آیا سفید بدون سیاه معنا دارد؟ شاید پاسخ در این باشد که هر دو در پیوستگی با یکدیگر معنا مییابند.
شاید «آغاز» همان «پایان» باشد — نقطهای که همهچیز از نو شروع میشود؛ دوباره، و دوباره، و دوباره...