بیانیه‌ی نمایش:

الف (**) --- تصور کنید/ دریا (*)؛ جهانی بی‌شکل است.

(*) نیمه‌ای از دریا، در آتش سوخته و نیمی در آب، غرق شده است.

(**) موجِ دریا در خط تلاقی آب و آتش، تکه چوبِ قایق را می‌شناسد.

ب (**) --- ساحل (*) را سرتاپا پوشیده با آیـــنه‌ای بزرگ خیال کنید/.

(*) ساحل را خطِ تلاقیِ آتش و آب ببینید.

(**) موج، دریا در ساحل، تکه چوبِ قایق را می‌شناسد.

ج (*) --- ملوانی (*) را بدون یونیفرم، در آن خط تلاقی تصور کنید/.

(*) شما می‌توانید به جای ملوان، آدم‌های دیگر را هم تصور کنید؛ فقط کافی است آن فرد بتواند زخم‌های دست‌هایش را در آغوش، موج‌ها بشوید.

(**) موج دریا در ساحل، تکه چوب قایق را می‌شناسد.

د (***) --- فرض کنید/ ملوان بین تکه چوب قایق ایستاده (*) است.

(*) ایستادن، مرکّب از فریاد و غرور است. (**)

(**) فریاد، غرق شده است و غرور، روی لبه‌ی تکه چوب قایق است.

(***) موجِ دریا در ساحل، لبه‌ی تکه چوب قایق را می‌شناسد.

ه (**) --- سایه‌ی غرور را از طریق انعکاس دستانِ ملوان (*) در آینه شناسایی کنید/.

(*) دست‌های ملوان روی لبه‌ی تکه‌ چوب لمیده است‌‌.

(**) موج دریا در آینه، لبه‌ی تکه چوب قایق را می‌شناسد.

و (**) --- ویرگولِ بین ملوانان (*) و تنها را بردارید/.

(*) باد، دست‌های ملوانان را روی موجِ دریا به حرکت در می‌آورد.

(**) موج دریا، زخم دست‌های ملوانان را در آغوش گرفته است.

(****) [ملوانانِ تنها]، زخم دست‌هایشان را به آغوش موج‌ [دریا] می‌سپارند. بادها از ساحل [نمی‌روند].

ز دوستانِ جوانمرد قصاب