بیانیه‌ی نمایش:

آغوش نگه داشتن جان و تن دیگری در فضای میان دو بازو و فشردن بر سینه است.

نگه داشتن و نگاه داشتن

آغوش کشف دیگری‌ست، کشف تنی زیسته با زخم‌هایش.

آغوش التیام‌بخش و لیکن پر عجز است.

نمی‌توان آنچه بر جان فشرده شده از جان عبور داد، نمی‌توان زخم‌های دیگری را در آغوش محو کرد، نمی‌توان دردهای دیگری را با وجود خود التیام بخشید. ///

پس ناگزیر باید رها نمود...

و مرگ رها کردن است، دور شدن از آغوش...

نمی‌توان کسی را در آغوش گرفت بی‌آنکه ندانی چگونه باید رهایش کرد.

آغوش در بر گرفتن تن برای رهایی‌ست.

برای زیستن،

روییدن دوباره از زخم و جان‌ها...

زندگی...

چشم در چشم مرگ دوختن و زندگی کردن است.