بیانیه‌ی نمایش:

حسرت، این احساس عمیق و نافذ همچون سایه‌ای سنگین بر روح انسان فرو می‌افتد و هر روز بیشتر در جان او ریشه می‌دواند. باری است که با گذر زمان سنگین‌تر و جانکاه‌تر می‌شود، نه فقط برای فرصت‌های از‌دست‌رفته بلکه برای شور و شوق‌هایی که هرگز به واقعیت نپیوستند.

در این فضای دلتنگی، هر خاطره از گذشته وزنی پیدا می‌کند که انسان را به خود می‌خواند باری که نه میتوان از آن گریخت و نه نادیده‌اش گرفت. حسرت با سنگینی روزافزونش، دریایی از اندوه می‌آفریند که هر موج آن عمیق‌تر و سهمگین‌تر از پیش زندگی را دربرمی‌گیرد.