بیانیه‌ی نمایش:

کاش من دو نفر بودم یکی حرف می‌زد یکی گوش می‌داد. یکی زندگی می‌کرد، آن یکی به تماشا می‌نشست. اگر می‌شد خودم را بیشتر دوست می‌داشتم. خرگوش‌های غمگین، فضایی میان انسان و حیوان، شکار و شکارچی و یا شباهت روابط عاطفی میان هر کدام است.

خرگوش هایی که از خشم، رنج و کابوس گذر کردند و آسوده روی بالش‌ها لم دادند. چاقوهایی که از انتقام گذشتند، لبه‌ی تیز خود را نرم کردند و نبریدند. پرده‌هایی که از اشک، چشم پوشیدند و با خیال آویختند.