بیانیه‌ی نمایش:

می‌گویند شاه‌جهان باغی ساخته بود از پرندگان بهشتی تا ممتاز‌محل یا گوهرآرا بیگم از زندگی زمینی قدم‌زدن در عدن را بیازماید؛

تاج‌محل را در فقدان این زن ساختند؛ باغ‌های الهام نفیسی در گستره‌ی ستبر چنین میراثی برساخته شده؛

نفیسی آثار دوره‌های متاخر را بازسازی نگاه زنی چون گوهرآرا به جهانی لاهوتی می‌بیند و از خلال همین نگاه‌ست که رویکرد فمنیستی او به نگارگری عریان شده. او براین باور است که باغ جایی است که می‌توان بهشت شخصی را ساخت. ///

حتی ارجاعات فعلی او به معماری نیز از جنس باغ‌های تمثیلی است. او در ادامه کارهای پیشینش در این چهارساله اخیر خیال باغ‌هایش را گسترانده و هر چه بیشتر جنبه‌ی خشن زندگی خاورمیانه‌ای را مشاهده کرده بیشتر به درون باغ‌هایش پناه برده است.

در واقع، طوقی، سفرپرندگان و مجمع پرندگان بهانه‌هایی هستند که روایتی خیالی از تاریخ پرمخاطره امروز را بیان کند. ممکن‌ست مخاطب بپرسد که بازنمایی وضعیت اکنونی در نگارگری ممکن و مقدور است؟ نفیسی با فشرده کردن انبوه پرندگان سراغ همگرایی عطار می‌رود،

او از مکانیزم جمع اندیشی در اندیشه معتزله تصویری زمان ارجاع می‌سازد گویی بعد ازلی یک منطق کاربردی در شرق را از پاندورا بیرون می‌کشد و نگارگری فقط بهانه‌ای‌ست برای دیدن! همانگونه که بهشت استعاره‌ای‌ست از خوشبختی.

در این روند چهارساله، او همچنین در جستجوی پاسخ به سواالتی از خود نقاشی بوده است که خود را در تمایل برای بکارگیری پالت‌های رنگی متنوع نگارگری ایرانی و مطالعه فضای نگارگری ایرانی در بستر موضوعاتی جدید و مطالعه کارهای هنرمندانی با سوالات مشابه نشان می‌دهد.

از هاکنی و کی کی اسمیت گرفته تا نوردستورم و ارمجانی یا هنرمندان قدیمی چون منصور و جلایر و حتی بسیار قدیمی تر از هنرمندان مصر باستان تا ایران ساسانی، که به تجربه‌های دیگری منتج شده است، تلاش برای مطالعه هندسی فضا که بصورت فضاهایی معمارانه پدیدار شده یا تاکید برحضور درختان مقدس انجیر و مو و انار برای آسایش مرغان.

او می‌گوید «در طول این چهارسال من تقریبا هر روز نقاشی کردم؛ حتی در سخت‌ترین روزها که روزنه‌ای از امید نبود و نهایتا برای من تمام آن اضطراب‌ها زیر لایه‌های نازک رنگ و شیار پرهای رنگین پرندگان و آوند برگ‌های انجیر و مو ناپدید شد و این معجزه نقاشی است.»

 او اکنون در خیال مصورشده‌ی باغ‌هایش به ما این فرصت را می‌دهد که امکان بازیابی حداقلی از یک رویای دور را داشته باشیم.