بیانیه‌ی‌نمایش:

در خانه ما مادر و پدرم به دو زبان متفاوت سخن می‌گفتند. هر کدام از خواهر و برادرانم متولد دیار متفاوتی بودند. مدام در مسافرت بودیم و چند باری هم نقل مکان کردیم. از بافتی جدا شده و به بافتی دیگر چسبانده شدیم. از هر مکان نشانه‌هایی را نگه می‌داشتیم و تکه‌هایی را جا می‌گذاشتیم. ما مدام در حال واسازی و بازسازی خود بودیم. به مرور این شیوه زندگی این بریدن‌ها و چسباندن‌ها به شیوه‌ای از بیان تبدیل شد و من يك كلاژ شدم.