بیانیه نمایش:

گالری سادرن گیلد  مفتخر است که نمایشگاه انفرادی کامیار بینش‌طریق به نام هاپکینز ۹ را که شامل آثار انتزاعی او می‌شود از تاریخ ۲۴ آگوست تا ۱۹ اکتبر۲۰۲۳  ارائه دهد. هاپکینز ۹ مجموعه‌ای از آثار چند-رسانه‌ای است که در تعامل با ساختار شهری سالت ریور، منطقه‌ای‌ تاریخا صنعتی که در نزدیکی مرکز کیپ‌تاون قرار دارد، به کاوش در نشانه‌گذاری نمادین می‌پردازند.

او در گفتگویی شهودی با محیط پیرامونی خود، هر یک از آثار جدیدش را از دیوارهای رنگ‌آمیزی شدهٔ مجتمع استودیویی خود جدا کرده است. بینش‌طریق از ابتدای سال ۲۰۲۳ به سادرن گیلد پیوسته و این اولین نمایشگاه انفرادی او در گالری خواهد بود. علاقه دیرینه بینش‌طریق به خط، زبان و فرایند ایجاد نشانه‌ها، از زمانی که به استودیوی فعلی خود در سالت ریور نقل مکان کرد، عمیقا تحت تاثیر محیط پیرامون او قرار گرفته است.///

این استودیو در یک مجتمع که شامل سازه‌های صنعتی فرسوده‌ای است قرار دارد و در زمینی مثلث مانند با خیابان‌های هاپکینز، آبری و ییو محصور شده است. با توجه به برنامه‌های تخریب و بازسازی ساختمان‌های این منطقه، هاپکینز ۹ نشانگر لحظه‌ای نهایی در تعامل او با این محل خاص است.

خاستگاه مفهومی آثار این نمایشگاه، نشانه‌هایی هستند که سهوا بر روی دیوار کارگاه صافکاری در طبقه همکف پلاک ۹ خیابان هاپکینز ایجاد شده است. دیوارهای کارگاه مملو از جای دست و اثر انگشت صافکارانی است که طی سالیان از دیوارها برای پاک کردن رنگ، لاک، چربی و زردی از روی دستشان استفاده کرده‌اند.

این اثرات دست به همراه لایه‌های متراکم آلودگی و باقیماندهٔ رنگ از دیوارها، بایگانی‌هایی ساخته‌اند که در آنها زیست، کار فیزیکی و حرکت انسانی ثبت شده است. بینش‌طریق با استفاده از جوهر، گرافیت و تربانتین و به صورت تجربی از این نقوش نسخه‌برداری کرد و فرایند منحصر به فرد خود را به صورت نمایشگاهی فردی به اسم «آن‌کاور» برای اولین بار درسال ۲۰۲۲ در بنیاد نوروال در به نمایش گذاشت. او بر روی بخش‌های بزرگی از دیوارهای استودیوی خود نقاشی می‌کند سپس به وسیله چسب سرد یک لایه‌ی اولیه ایجاد می‌کند.

این لایه بعدا کنده شده و آثار هنری او با لایه‌ی اصلی رنگ دیوار روکش می‌شود. آثار - به ویژه آنهایی که از مستطیل‌های کشیده‌ ستون‌های ساختمان برداشت شده‌اند – پژواکی از اسکلت سازهٔ خود ساختمان هستند.

آثار موجود در هاپکینز ۹ پرشور هستند که زمزمه کنان مقاصدی لایه لایه را منتقل می‌کنند. کنکناش بینش‌طریق مرتبط با همین مقاصد و انتقال انرژی مشهود از طریق نقاشی کنشی است.

محور این تمرین تجربی، بر فضای غریبی رسم شده است که خلق هنری و کنش وجود داشتن به صورت بی‌پروا را به دو نیم تقسیم می‌کند. مانند بسیاری از ساختمان‌های منطقه – مثل کارخانه لباس رکس تروفرم  که دربارهٔ آن پژوهش‌های متنوعی انجام شده است- تاریخچه ساختمان‌های خیابان هاپکینز با برساخت‌های نژادی، طبقاتی و جنسیتی در هم تنیده شده‌اند.

نقشه‌های معماری اولیه ساختمان‌ها به سال ۱۹۳۵ برمی‌گردند، زمانی که سالت ریور به عنوان یک مرکز تولید پوشاک معروف شد. صنعت پارچه منطقه یک رابطه تاریخی پیچیده با سیاست‌های نژادی رژیم آپارتاید دارد. قبل از ۱۹۴۸، نیروی کار صنعتی عمدتاً سفیدپوست بود. با فراگیری سیاست‌های نژادپرستانه در کشور، منطقهٔ کیپ غربی به سیاه‌پوستان اختصاص پیدا کرد که باعث تغییر وضعیت نیروی کار در آن منطقه شد.

استودیوی بینش‌طریق زمانی یک کارخانه پوشاک بود که فقط زنان سفیدپوست را استخدام می‌کرد. اما سیاست‌های تبعیض‌آمیز نیروی کار آن کارخانه را به کارگران رنگین پوست کم درآمد و زنان سیاه‌پوست تغییر داد. پس از دموکراتیزه شدن کشور در سال ۱۹۹۴، مرزهای آفریقای جنوبی برای تجارت بین‌المللی باز شد.

کارخانه‌جات نساجی محلی دیگر نمی‌توانستند با واردات ارزان قیمت رقابت کنند،که این امر موجب تعدیل نیروی گشترده در این صنعت و در نهایت فروپاشی آن شد.

اکنون این محله فرسوده از یادها رفته است و شهرداری اهمیتی به آن در شرایط فعلی نمی‌دهد. با تخریب این مجموعه که برای اکتبر ۲۰۲۳ برنامه‌ریزی شده، تمام فعالیت‌ها و زیستی که در فضای آن موجود است پاک‌سازی خواهد شد.

در حالی که از چندین محل در اطراف این ساختمان تحت عنوان مناطق تاریخی و میراث محلی محافظت می‌شود، مجموعهٔ خیابان هاپکینز به عنوان مجتمعی تاریخی ارزیابی نشده است.

که این ارزیابی توسط پیامدهای محیط‌های ساخته شده ما فراتر از حوزه ملموس است؛ فضاهای معماری وجود فیزیکی و متافیزیکی از تاریخ‌های زنده خود را نگه می‌دارند.

هاپکینز۹ به عنوان یک یادبود از نقاشی کنشی ناخودآگاه، یک شاخص حضور انسان و نقشه‌برداری از حافظه و وجود حائز اهمیت فراوان است.