بیانیه‌ی نمایش:

انگار ما در ابتدای زمینیم.

پرت شده‌ایم در این گلوله برفی که هر روز دارد آب می‌شود.

سهم او تفرجی پویاست و سهم ما نظاره‌ای میرا.

در این حضور همواره آنکه بوده، به بودنش ادامه خواهد داد و ما که نظاره‌گر آنیم، به قدر فرصتی، این تماشا را زیست خواهیم کرد.///

گاهی دستی می‌اندازیم و گاهی پایی پس می‌کشیم، اما آنچه در نبود ما، به حرکت ممتدش ادامه خواهد داد، جریان سبز طبیعت است. سبزی سیال کره‌ای که شهودی فرازمانی، بر آن سیطره دارد و هیاهوی حضور ما، سیر سکوتش را پریشان نمی‌سازد.

قاعده سلوک این حیات، چنین است که هر چقدر بیشتر دست بی‌اندازیم به اسارتش، کمتر چنگمان را می‌گیرد.

مبتلاییم به آن و او به ما نیست. این چنین است که غیرمنتظره، ادامه خواهد یافت...