بیانیه نمایش:

پراکسیس

«پراکسیس» واژه‌ای یونانی، و به معنی «عمل» و «کنِش متوجه هدف» است.

اگر هیچ آگاهی در نوع انسان نبود، اگر در بن هرچیز تنها نیروی وحشی و عنان گسیخته‌ای نهفته بود که در هیجانات ظلمانی هر چیز بزرگ و بی‌مقدار را خلق می‌کرد، اگر در بنیاد همه‌چیز سیاهی بی انتها‌ و سیری ناپذیری پنهان بود، زندگی دیگر جز نومیدی چه بود؟///

زیستن چه سان تهی و بی‌ارزش بود اگر گذر نوع بشر از جهان همچون گذر بادی از شنزاران‌ بود، اگر “عمل” از انسان سلب می‌شد و اگر هیچ قهرمان، شاعر و هنرمندی پای به جهان نگذاشته بود.

آنگاه جهان عرصه‌ی مایوسان بی عمل می‌شد.

قهرمانان به میدان می‌روند، هنرمندان و شاعران خلق می‌کنند، وجود آنها عرصه‌ی آشکارگی “حیات عمل ورزانه” است، حتی اگر ابری مظلم آن‌ها را از نظر دور کند باز هم عمل آنها پدیدار خواهد گشت.

در آن دوران که سرنوشت بشری با پوچی و بیهودگی گره می‌خورد و آن لحظه که قهرمان تکیده و رنجور از میادین پرمخاطره بازمی‌گردد، هنرمند در مقام چاره‌اندیشی با نوایی گرفته همگان را به بودن و زیستن دعوت می‌کند.
‌
آن‌ چیز که هنرمند به واسطه‌ی در جهان بودنش خلق می‌کند نه تنها حاصل تجربه‌ی زیستن خودش، بلکه فراوده بودن تمام باشندگان‌ زیست جهان اوست، اکنون، اینجا ما در مواجهه با محصول زمان و جهان پر التهاب از سرگذرانده‌ی خودمان هستیم که در فرم‌های مختلف به عرصه‌ی ظهور درآمده‌اند‌‌‌ و آینه‌ای از تجربیات پر فراز و نشیب همگان هستند.

به قلم صدف کیانی
آغاز سال دو