سارا حسینی
18 شهريور تا 5 مهر 1401
بیانیه نمایش:
به چشماندازی وارد شدیم که بدنها و اشیا ساختهاند، در مکعبی روشن که پیش روی ماست. چمنزاری نامرئی ما را دعوت میکند به انتظارِ مرکبی بیسوار . مسندی تاریک، و قایقی بی بوم و بر، که پیراهن بادبانش است و رشتههای توری بی ماهی از آن آویزان. جلوتر، ایزدبانوان، جانهایی بیدست، جسمهایی با پاهای داغدارِ پس از مهلکه، تکه فیگورهایی در تکاپو با زخم، یاد و تاریخ، با بالهایی ریخته. به زمین بازی میرسیم، دیر میرسیم، آنقدر که انگار تاب از چرخ و فلک رفته است. و زنگار و اسبی به ظاهر چوبی با هم به رفاقت سالیان نشستهاند، چهارپایی که در پرشی امیدوارانه خشکش زده و به گردونهی بختِ خویش راضیاست. نمیدانیم، آنچه میبینیم توتمهایی هستند که پذیرای دخیل بستنهای سارا هستند یا ارواحی که از فضای روحانی گذشتگان از بالا به ما مینگرند، خیلی بالا. این جزایر فُرادا(جدا افتاده)، به جهانی متکثر و شکننده تعلق دارند و گویی مدتهاست که اینجا بودهاند. گویی سوگ برای این قبیله، ناگزیر به کوچی بیگریز میماند، خوابگردانی بر تخت داوری نشسته، سوداگرانی ازلی بر گردِ سرنوشت خویش سرگردان، تا آنی که در صور دمیده شود؛ گاهی که بیمهابا برخواهند خواست.
امیرعلی قاسمی - شهریور ۱۴۰۱
نمایشگاهگردان:
در این نمایشگاه
سارا حسینی
سارا حسینی
سارا حسینی