بیانیه نمایش: 

"حسنآقا حاضرمشار" اول مهر ۱۳۰۲ چشم به جهان گشود. مدرسه را تا ششم ابتدایی ادامه داد و سپس ترک تحصیل کرد . در مقطعی که شانزده ساله است، جنگ دموکرات‌ها رخ می‌دهد. او نیز وارد جنگ شده و از ناحیهی سر و گردن با سرنیزه مجروح و چشم راستش را از دست می‌دهد. نجاری را از مردی ارمنی که مدتی مهمان خانه‌شان بود می‌آموزد و تا هشتاد سالگی در این حرفه فعالیت می‌کند. شبی موقع برگشتن از مغازه به خانه اتومبیلی به او می‌زند. فردای حادثه لخته خونی در مغزش رویت می‌شود و می‌رود زیر تیغ جراحی. بمجرد اینکه بهبودیش را به دست می‌آورد رضایت ضارب را می‌دهد. مغازهی نجاری را می‌فروشد و خانه‌نشین می‌شود. توسط دخترش علاقه مند می‌شود به نقاشی کشیدن. او ابتدا برای تابلوهای دخترش بوم و قاب می‌ساخت و کمکم این کار برایش جدی می‌شود. او عاشق اسطوره و قهرمان‌های افسانه‌ای در ادبیات بود./// 

همچون آن‌ها فکر و زیست می‌کرد پس از سپری کردن دوران نقاهت و خانه‌نشینی تصمیم می‌گیرد نقاشی و مجسمه‌هایش را بیرون از خانه و در پیاده روی خیابان بسازد. چون آنها را با مواد نجاری مثل لاک الکل و گچ مِل و چسب چوب و رنگ‌های ساختمانی می‌ساخت و این لوازم ریخت و پاش و بوی زیادی داشتند. پیرمرد هشتاد ساله برای اینکه از لحاظ مالی مستقل باشد میرفت به خیابان تا بلکه بتواند آنها را بفروشد. اولین جایی که بساطش را پهن می‌کند جنب کلیسای سرکیس مقدس سر خیابان ویلا بود. بیشتر از اینکه اعتماد به نفس و جسارت داشته باشد نیاز و ناچاری بود که او را وادار به انجام چنین کاری می‌کرد. میتوان گفت حاضرمشار به‌نوعی کشف "کامبیز درمبخش" هنرمند پیشگام و کارتونیست ایرانی است. اواسط دهه‌ی هشتاد خورشیدی به خانه‌ای قدیمی و دسته جمعی در خیابان پلیس نقل مکان کرده و دو اتاق اجاره و تا پایان عمر در آنجا زندگی و کار می‌کند. سال‌های آخر عمر را در گوشه‌ای از حیات موسسه‌ی فرهنگی و هنری صبا مشغول به آفرینش‌های هنری می‌شود و عصرها که به خانه بر‌می‌گشت هم تا پاسی از شب به فعالیتش ادامه می‌داد.حسن حاضرمشار، یکی از مهمترین پدیده‌های هنری در دو دهه‌ی اخیر ایران است که پس حادثه‌ی تصادف از یک استادکار نجار معمولی به مهمترین سرنمون گرایش هنری هنرمندان مکتب ندیده مبدل شد.ساعت نُه و نیم صبح چهارده دی هزارو سیصد و نود و سه در بیمارستان سینا تهران به علت مشکل ریوی و کهولت سن و در نود و یک سالگی قلبش ایستاد و دار فانی را وداع گفت.