استیتمنت نمایش: 

آثار این نمایشگاه در فرم، شکلی از مستند اجتماعی دارد اما در محتوا، شخصی شده است. تلاش مستند اجتماعی در آشکارسازی اتفاقات و رخدادهای فرهنگی و اجتماعی است اما در محتوای آثار این نمایشگاه این آشکارسازی وجود ندارد و اتفاقا شاهد شکلی از به غیاب راندن سوژه‌ها هستیم.
 این آثار هم ارجاعی به بی‌صدا بودن مدیوم «عکس» دارد و هم عکاس در ثبت آن‌ها به‌گونه‌ای عمل کرده است که سر آدم‌ها حذف شود. البته این حذف هم از طریق فوتوشاپ و ابزارهای دیگر نبوده،‌ بلکه محصول زاویه و لحظه‌ای است که عکاس انتخاب کرده است تا سرها در قاب دیده نشوند. این سرها به نوعی به غیاب فرستاده شده‌اند.
حقیقی در ادامه توضیح داد: سرهای انسان‌ها بیشترین اطلاعات را در یک عکس به ما می‌دهند، در این آثار اما اتفاقاً زاویه‌ای انتخاب شده است که سرها دیده نشوند. به معنای دیگر حذف سرها به‌واسطه تغییر در عکس ایجاد نشده، بلکه از طریق انتخاب زاویه از سوی عکاس شکلی از پاییدن را ایجاد کرده؛ گویی عکاس در حال پاییدن سوژه‌های خود است، بدون آنکه آن‌ها متوجه باشند.