بخشی از یادداشت علی نصیر در مورد آثار م.اسمارت:

محوراصلی زندگی هنری اسمارت نقاشی است، اما او طراح و مجسمه ساز هم هست. از نسل هنرمندان جوانی که با جسارت، مضامین مرتبط با زندگی امروز را با آزادی - بیشتر و بی واسطه‌تر از پیشینیان شان- و با درکی جهان شمول و با طنز گزنده بیان می‌کنند. آنها با پافشاری بر ویژگیهای خاص جغرافیایی‌شان، با ویژگی‌هایی همه‌جایی و هم طراز و هم سو با هم نسلانشان در دیگر نقاط جهان به تولید هنر می پردازند. استتیک، فرم، اندیشه، خودآگاهی، ادراک و تجربه‌ی بصری متفاوت از آنچه در تاریخ هنر ایران می‌گذرد و این ویژگی‌ها حتی در هنرهای تجسمی معاصر ایران نیز چندان یافتنی نیست. اکسپرسیون درونی و عصیان، جسارت تجربه گرایی و درهم آمیزی و تلفیق زبان طراحانه‌ی گرافیکی و نیز استفاده از کمیک و پاپ آرت، فضاهای سورئالیستی و نئوسورئالیستی و آمیختن آن با دنیایی کارتونی - متاثر از والت دیزنی و ...- زیر نورافکنی از رنگ های درخشان و نئونی و دیجیتال، کنش‌گرایی نقاشانه، قدرت تخیل و ایده پردازی و بازی و طنز از ویژگی‌های آثار این هنرمندست و این ویژگی‌ها او را در ردیف اول هنرمندان نسل خودش قرار داده است.///

 شاید در نگاه اول آثار این هنرمند مهارنشده به نظر برسد و مخاطب با فضاهای نامانوسی مواجه شود و بنظر آید که کمپوزیسیون‌های آثار این هنرمند، درهم و پر هرج و مرج است و ایده‌ها بدون در نظر گرفتن تناسبات در دل کار جاگذاری شده‌اند. اما با کمی تعمق می توان فهمید که در لایه‌ی عمیق تر و پنهان میان این ساختار به هم ریخته و این چرخش و حرکات پویا و سریع در تصاویر و فضاها، این دینامیک و این شبکه پرشتاب و میدان‌های رنگی، اندیشه‌ای استوار و طنزی در جریان است که بر کل فضا غالب گشته و همراه رنگ‌هایی که با نهایت انرژی و تحرک شان بکار گرفته شده‌اند. بازی طنزآمیز این هنرمند با موجودات و اشيا و عناصر تصویری وجهی غالب از وجوه فراوان آثار این هنرمند است، اما باید در نظر داشت که طنز آثار اسمارت نه محتوایی از بیرون تحمیل شده است و نه با نقد طنزآمیز سیاسی و یا روانشناسانه به طور مستقیم در ارتباط است، استفاده از ظرفیت های طنز و ورود آن به عناصر تصویر، وسیلهای است که به وی امکان می‌دهد جهان فردی و فاصله‌اش را با سیستم ارزش‌هایی که او را احاطه کرده‌اند حفظ کند. شاید این گفتهی آلبرت اولن پیش از هر هنرمندی در مورد اسمارت و هنرش صدق کند: پرسش، پرخاشگری و طنز باید همواره در کار هنرمند حضور داشته باشد و هنرمند باید برای شکل گیری اثرش خشمگین شود و آشوب به پا کند.