فراوانی، اسطوره‌ی جامعه‌ی مصرفی است. جامعه‌ای که به ظاهر نیازهایمان را برطرف می‌کند؛ غافل از این که ابتدا خود این نیازها را به وجود می‌آورد. به ظاهر میان میلیون‌ها رنگ و طرح حق انتخاب داریم؛ درحالی که بسته بندی‌ها زندانی برایمان ساخته‌اند و کلیدش را ته صندوق سرمایه داران انداختند تا خاک بخورد. دست خودمان نیست؛ جز این که همه چیز را کالایی ببینیم که برای رفاه و لذتمان خلق شده‌اند، شیوه تفکر دیگری نیاموختیم. پس خوش آمدید به کارخانه ی بسته بندی. اینجا مطابق هر سلیقه‌ای، طرح و رنگ یافت می‌شود. این که درونش چیست یا از کجا آمده و چه کسی آن را ساخته چه اهمیتی دارد. مهم چین‌های پلاستیکی آن است که امید می‌رود خوب برق افتاده و تمیز شده باشند. شیدا بردبار