انسان در خلق بسیاری از مصنوعاتش شاگرد طبیعت بوده است، طبیعت همواره یک پدیده‌ی کیهانی و خواستگاه الهام هنرمندان به شمار می‌رود و ار آن رو که قدرت محض از آن طبیعت و ماده است و قدرتی فراتر از آن برای مهار کردنش و نظم بخشیدن به آن وجود ندارد، رابطه‌ایی دوگانه را میان انسان و طبیعت به وجود می‌آورد. رابطه حیات و ترس، همانطور که در آثار مجید کامرانی نیز این دوگانگی مشهود است. طبیعتی که جانبخش نوع بشر است، به همان اندازه که سخاوتمند و جانبخش است، به همان اندازه نیز مهیب و سختگیر و بی رحم است، و هم‌زمان احساس تعلق و حقارت را در انسان برمی‌انگیزاند.
صدف کیانی