زمان، ما را به اعتبار خود با هر پدیده‌ای پیوند می‌زند. به صورت روزمره، ما مایل به حفظ چیزهایی که در ذهنمان ارزشمندند هستیم؛ رها کردن را فراموشی و نیستی می‌دانیم و با محافظت از هر آنچه می‌توانیم، تلاش می‌کنیم آن را در یاد و یادها نگه‌داریم. ارزش مکان‌های مختلف عموما با ترکیبی از خاطره و تاریخ در ذهن ما شکل می‌گیرد و در بناهایی که دارای اهمیت اجتماعی هستند، این ارزش به کمک حافظه‌ی جمعی در ذهن آدمی سنجیده می‌شود. در مجموعه‌ی پیش رو، علی روستائیان‌فرد در تلاش است تا برداشتی زیبایی‌شناختی از دگردیسی بناها در گذر زمان را به مخاطبان ارایه دهد و در جهت مقابله با فراموشی جمعی، فضایی میان تاریخ و خاطره، یا به بیان دیگر میان گذشته‌ی تغییر ناپذیر و تفاسیر قابل تغییر، ترسیم نماید.