بیانیه نمایش :

ما امروز در عصر جدیدی از فناوری دیجیتال زندگی می‌کنیم، زمانی که جنبه‌های زیادی از زندگی ما روی مانیتورها و با امواج تصاویر پخش می‌شود و زندگی را بیشتر از گذشته به تصاویری گذرا تبدیل می‌کند. هنر نیز از این موج فراگیر بیرون نبوده و تكنولوژی دیجیتال به پدید آمدن سویه‌های جدیدی از آن منجر شده است. شهروند دیجیتال و به تبع او هنرش، بیش از پیش در گسستی نهادینه و ناخودآگاه از گذشته به‌نظر می‌آید. بدین واسطه كنش‌ها، واكنش‌ها و تعاملاتش یا معطوف به آینده‌ای موهوم و در شتابی تعجیلی برای گذر از حال است، و یا اگر در تعامل با گذشته باشد یا از درِ ستیز و فراموشی وارد می‌شود و یا به دام نوستالژیایی كلیشه‌ای می‌افتد. شاید از همین‌ رو است كه انسان دیجیتال فرصتی برای دقیق شدن در حال و رابطه‌ی آن با گذشته ندارد. و باز از همین رو است که مجالی برای تامل در طبیعت اشیا و پدیدا‌رها نیز نداشته باشد. بلكه همان گونه كه به مصرف و تولید شتاب زده‌ی تصاویر مجازی عادت کرده، مدام در حال تعجيل برای گذر به تصویر بعدی یا پدید آوردن شتابزده‌ی شوی جدید اما گذرا باشد. معاصر بودن در دنیایی چنین شتاب زده كار دشواری به نظر می‌آید. معاصر به معنای کسی که از ایده‌ی گسست در تاریخ و جدایی قاطعانه از گذشته اجتناب می‌کند اما در عین حال معاصر و اندیشنده در دورانی است كه در آن زیست می‌كند.///

نمایشگاه كاغذ، میدان مكاشفه با وجود اینكه شامل آثاری با رویکردهای تصویری و موضوعی متفاوت و متعلق به هنرمندانی با سنین و سوابق مختلف است، گردآوری آثاری است که حامل حس تاكيد بر فرآیند و زمان تولید اثر به عنوان فرآیند تامل، ممارست و مكاشفه هستند. آثار هنرمندان‌ دعوت شده به این نمایشگاه نشان از رابطه‌ای درونی میان هنرمند و ماده‌ی هنری در فرآیند خلق اثر دارند. رابطه‌ای که به گذرشی‌وار از ماده و اثر خلاصه نمی‌شود بلكه اندیشیدن به ماده‌ی هنری را به عاملی سوبژکتیو برای ایجاد بستر مكث و مكاشفه‌ی فراتر از تصویر تبدیل می‌کند. این در واقع می‌تواند نشانه‌ای از شیوه‌ی نگریستن و اندیشیدن هنرمند معاصر در برابر جهانی باشد که خصوصیت مشترک امروز آن شتاب در برخورد ابژکتیو با همه چیز است. از سوی دیگر کاغذ سهل‌الوصول‌ترین و نیز متواضع‌ترین ماده‌ای است که هم حامل رابطه‌ی انسان با طبیعت و تاریخ است و هم می‌تواند فراتر از یک سطح در فرآیند تولید اثر نقش یک ماده‌ی فعال و عامل اندیشیدن بازی کند. این نمایشگاه با در نظر داشتن سابقه‌ی کاری هنرمندانی که طی سال‌ها با كاغذ چنین همزیستی و برخوردی داشته‌اند، آثاری را به نمایش می‌گذارد که گستردگی راه‌هایی که از طریق آن‌ها می‌توان رسانه‌ی متواضع كاغذ را برای رسیدن به نتایجی فراتر از سطح عادی به كار برد را نمایش می‌دهند. نتایجی که بیننده را بیشتر از عمل دیدن به اندیشیدن درباره‌ی رابطه‌ی خود با آنچه می‌بیند، رابطه‌ی خود با هنر و با جهان دعوت می‌كند. این مجموعه شامل آثاری است که به نظر من با فاصله از مكالمات و مشاهدات فوری و تعجیلی، بستر خلاقی برای مکث و تا‌ٔمل به وجود آورده‌اند؛ آرشیوی از مشاهدات و تأملات در تنهایی گرفته تا تأملات در باب جهان آشوب‌زده، تا اندیشه‌های سورئال در مورد هویت‌های ترکیبی انسان معاصر، تا جست‌و‌جو در ریشه‌های تاریخی و فرهنگی و تا ممارست‌های رفتاری هنرمند برای تامل و مكاشفه در باب هنر.

بهرنگ صمدزادگان