کمی بعد از شیوع کرونا در جهان و ایران، قرنطینه آغاز شد. با تعطیل شدن دانشگاه و اجبار به خانه ماندن، برای پروژه‌های دانشگاهی‌ام نیاز به مدل پرتره پیدا کردم. ابتدا شروع به کشیدن سلف پرتره و اعضای خانواده کردم تا اینکه برایم تکراری شدند. آن موقع بود که متوجه منبع بی‌انتهای عکس‌ها و سلفی‌های دنیای مجازی شدم؛ اینستاگرام. در این مجموعه، پرتره‌ی آدم‌هایی را می‌بینید که در تلاش برای سازش با این دنیای جدید هستند. نحوه‌ی نگاه کردن این اشخاص به این موقعیت تازه و بسیار سخت، نیاز آن‌ها به دنیای مجازی(مثل اینستاگرام) برای نگه داشتن ارتباط با یکدیگر و دنیای پیرامونی...، همه اینها برایم بسیار جذاب، دردناک و آشناست.