لیلا میرزاخانی در آثار خود با رویکردی عمیق، آرامش‌بخش و شاعرانه در تلاش است تا تجربیات غریزی و طبیعی انسان را از طریق بازیابی بعد معنوی در رویدادهای عادی زندگی روزمره بازآفرینی کند. طراحی‌های فضا محور لیلا میرزاخانی با استفاده از رنگ به بررسی کیفیت نور زودگذر و روشنایی می‌پردازد. هنرمند در این آثار با بهره‌گیری از امکانات کاغذ و برخوردی مینیمال، نقاشی را با غنای حسی و سادگی طعنه‌آمیز، به حداقل می‌رساند و هم‌زمان با استفاده از ساختار و پالت محدود بر زیبایی ذاتی طبیعت و گذران فصول تأکید می‌کند. این زیبایی در پس اتفاقات بصری ظریف در اجرای خطوط، رنگ‌ها و حاشیه‌ها آشکار می‌شود و در عین حال ساختار کلی منسجمی را در آثار به وجود می‌آورد.