چه خوب بود اگر ممکن بود قاب کردن تمام دنیا و به هم ریختگی‌هایش در قابی از جنس مستی، با طعم و بویی آشنا چشمانم را می‌گشایم، به اطراف می‌نگرم قاب‌ها یکایک به انتظار من نشسته اند دیروز، انعکاسی‌ست وارونه امروز، دیواری‌ست زنگ زده و فردا ... نگاه من، به جست و جوی بوی تو بی‌هدف سرای دلم را خانه تکانی می‌کند و ایستاده‌ام با قامتی به توان نیاز وقدمتی به وسعت دل در این امید که نگاه‌هایمان پیوندی ابدی رقم زنند.