على معتمدیان متولد ۱۳۶۵، بجنورد، ایران. فارغ التحصیل رشته‌ی گرافیک، فعالیت هنری خود را در زمينه‌ی نقاشی از دهه ۷۰ شروع کرده است. او نقاشی را با منظره پردازی های کلاسیک شروع کرد اما بعدتر به نقاشی غیرطبیعت گرا روی آورد. تجربه‌گری برای رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب دغدغه‌ی اوست. تمرکز او در آثارش از نظر تکنیکی، اتفاقات و لحظات رنگی و بافتی است و گرایش مدرنیستی، مطالعه و تفحص در نقاشی‌های انتزاعی او حال و هوای نقاشی‌های معتمدیان را ترسیم می‌کند که از خلال آن معناهایی پنهان و پیدا پدید می‌آورد. معتمدیان آثار خود را با بیانی چندوجهی اما خودبنیاد و گرایش بصری مستحکمی که سیاست و فلسفه و گاه حتی اسطوره‌های قومی را در خود هضم می‌کند باز می‌آفریند. علی معتمدیان اکنون ساکن کرج است او دو نمایشگاه انفرادی، و بیش از ۵۰ نمایش گروهی در ایران، آمریکا، اروپا داشته، در فستیوال‌های بسیاری حضور داشته و جوایز بسیاری نیز کسب کرده است./// نقاشی می آموزد. نقاشی لمس کردن، مشاهده کردن و دنبال کردن را می آموزد، بدون شک این یکی از بزرگترین موهبت‌هایی است که نقاشی در اختیار هنرمند قرار می‌دهد. گفته‌اند که نقاشی «نادیدنی‌ها را دیدنی می‌کند» این جمله با وجود آن که طنین الهیاتی دارد به زمینی‌ترین شکل برای ما ظاهر می‌شود. هنرها همواره آسمان را از طريق زمين تسخیر می‌کنند. آنچه برایم در نقاشی کنجکاوی برانگیز است، زمینی‌ترین بخش هنر یعنی کار ماده نقاشی است در این زمینه علاقه‌ام به مشاهده چندان با یک دانشمند تفاوت ندارد. چه اتفاقی برای این ماده خواهد افتاد؟ چه ترکیب‌هایی را می‌شود پیش بینی کرد؟ و بسیاری پرسش‌های دیگر همواره انگیزه‌ایی بوده‌اند که به کار کردن مرا فرا می‌خوانند. استفاده نامتعارف از مواد سرنوشتی است که به استقبال آن می‌روم. گرایشی غیر فیگوراتیو این آزادی را بیشتر در اختیارم قرار می‌دهد و به همین خاطر نقاشی‌هایم بیش از هندسه و اشكال انتزاعی یا توهم‌هایی از اشیا، واقعیت‌ها را در جریان می‌اندازند. واقعیت‌هایی که تنها برای چشم قابل رویت نیستند. آن‌ها دگرگونی ماتريال، ترکیب و سرگذشت آن‌ها را در یک زمان مشخص، یعنی زمان نقاشی کشیدن را روایت می‌کنند و در دسترس قرار می‌دهند. ردپاها و گریزها اتمسفر نقاشی‌های حاضر را می‌سازند. چیزهایی کم رنگ اما سنگین که مسیرها و آزمون‌های طولانی را نمایندگی می‌کنند. على معتمدیان