فانتزی موقعیتی غریب ولی باور پذیر. تفکری اغراق شده از خو ِد اصلی ما در برخورد با عواملی که میخواهیم بیشتر دیده شوند.میتواند از شکل غذا خوردن تا برخوردهای جدی اجتماعی، از شکل اندیشیدن تا عینیت بخشیدن، از شکل ایده پردازی‌کردن تا رفتار و تکنیک اجرایی اثر هنری و یا مقوله‌های دیگر، فراگیر باشد. فانتزی در اینجا شکلی از «عبور از خویشتن» است، منفی یا مثبت. در قالب تصویر اما، تنش بصری میان رفتارهای تزئینی و موضوعات جدی، ما را از بطن اثر دور می‌کند و با تأملی کوتاه دوباره ذهن را بر می‌گرداند به همان فضای اصلی اثر. این لحظه فراموشی و دوری، حاصل همین قاب‌ها و رفتارهای تجملاتی و فانتزی شده است. سعید نودهی دی ماه ۱۴۰۰