من به کسی نمی گویم چه چیزی طراحی کند و یا چگونه طراحی کند! کم من میخواهم جسارت آغاز، تحمل شکست، لذت پرسه، نترسیدن از گم شدن، دل نبستن به نتیجه، صبوری، صبوری و اشتیاق را در دلشان زنده کنم و پاسخم برای شروع طراحی به آنان بسیار ساده است: از وقتیکه نوک مداد، سفیدی کاغذ را لمس کند، با اولین اثر طراحی آغاز می شود! در کودکی ما به همین صورت طراحی می‌کردیم. اشتیاق اثرگذاری مدادمان روی کاغذ ما را به وجد می‌آورد و ترسیم هرخطی تاکیدی بر بودن ما بود. اما در یک لحظه، بازیگوشی، رهایی و کشف به کشیدن سیبی در کلاس اول خاتمه یافت! باید طراحی را نجات داد. باید طراحی را ساده کرد. باید به همه گفت که در کودکی همه مان طراح بوده‌ایم. باید همه بدانند که کودک، بدون آموزش راه رفتن را آغاز می‌کند. کافیست بی‌قضاوت خودمان را به دست کودک طراح درون‌مان بسپاریم و بگذاریم چندسالی روی ما کار کند، که سیال‌مان کند و بگذارد با همان خط خطی‌های بازیگوشانه خودمان را ابراز کنیم. یادمان بدهد که به اسامی و معانی تکیه نکنیم. یک بار دیگر برای فهم و دیدن، هر چیزی را طراحی کنیم و دوباره ببینیم، و در ادامه‌ی چنین راهی‌ست که درمی‌یابیم "کافیست مداد را روی کاغذ بگذاریم تا تماشای جهان آغاز شود!" پی نوشت: یادم رفت بگویم، برعکس ساده بودن آغاز مسير، رسیدن به مقام تماشاکار سالیان است و ادامه اش سخت و پر از مانع. صبوری کمک می کند و دچاری، رنج را گوارا. -علی ذاکری

هنرمندان

• -  المیرا لکی
• -  شادی اجباری
• -  سمانه یوسفی
• -  امیرحسین عالی
• -  مهدیه عزیزی‌راد
• -  فریبا بنای‌موحد
• -  محمدرضا خلیلی
• -  دلارام ذاکری
• -  سها کبیری
• -  مهسا کیالها