نخستین سه‌سالانه‌ی بین‌المللی هنر آسترونزیایی تایوان

این یادداشت، ترجمه‌ی بخش‌هایی از متن اصلی به تألیف مایکل اروین است.

نخستین سه‌سالانه‌ی بین‌المللی هنر آسترونزیایی تایوان در ۲۹ اکتبر در پارک فرهنگ بومی تایوان در پینگ‌تونگ افتتاح شد و تا ۱۸ فوریه پابرجاست. عنوان این سه‌سالانه «رَمیس: ردیابی خاستگاه» (RamiS: Tracing Origins) است. «رَمیس» (RamiS) در زبان پروتوـ‌آسترونزیایی به معنای ریشه است که آداب‌ورسوم فرهنگی و زیست‌محیطی مردم بومی تایوان را با مردم استرالیا و اقیانوس آرام مرتبط می‌کند. 

لیزا ریحانا (Lisa Reihana) که نماینده‌ی نیوزیلند در پنجاه‌وهفتمین دوسالانه‌ی ونیز بود، از شرکت‌کنندگان این رویداد است. چیدمان ویدیویی او به نام «خانه‌به‌دوشان دریا» (Nomads of the Sea) به استعمار، فرهنگ مائوری و نقش‌های جنسیتی می‌پردازد. این چیدمان زیرمجموعه‌ی بخش «مینوی شدن» (Becoming Spiritual) به نمایش‌گردانی ناکاو پوتون (Nakaw Putun) است که باور‌های زنده‌انگاری(اَنیمیسم) آسترونزیایی‌ها و پیوندشان با طبیعت را مورد مطالعه قرار می‌دهد.

ایداس لوشن (Idas Losin) که در بیست‌وچهارمین دوسالانه‌ی سیدنی در سال آینده شرکت خواهد کرد و ایو کاواو (Iyo Kacaw) که مجسمه‌ی چوبی او به‌نام «میان من‌وتو» (Between You and Me) به تخریب اقیانوس‌ها می‌پردازد، در این بخش آثارشان را به نمایش می‌گذارند. 
در بخش دیگری از سه‌سالانه به‌نام «چرا ما ما هستیم» (Why We Are Us) ایتان پاواوالونگ (Etan Pavavalung)، هم‌کار نمایش‌گردان، برداشتی از «ما» آسترونزیایی را به نمایش می‌‌گذارد که تحت‌تأثیر استعمار، تروما، چالش‌ و راه‌حل‌های مشترک شکل گرفته‌اند. 
چیدمان‌های یوما تارو (Yuma Taru) به‌نام‌های «دریا.بالا آمدن» (Sea·Rise) و «رودخانه.جریان» (River·Flow) بخشی از پروژه‌ی پنجاه‌ساله است که مسائل متداول آسترونزیایی را منعکس می‌کند.
به گفته‌ی پاواوالونگ: «این نمایش تجربیات وجودی را به اشتراک می‌گذارد و در تلاش است تا مخاطبان را به تأمل در پیوستگی ما با قلمرو آسترونزیایی و مسیر مشترکمان به سمت آینده‌ای سازگار با محیط زیست وادارد.»

منبع: 

• ocula.com

تصویر کاور و اسلایدر:

• ocula.com