آیا گنجینه‌ای از آثار ادوارد هاپر توسط دوست مورداعتمادش دزدیده شده است؟

این یادداشت، ترجمه‌ی بخش‌هایی از متن اصلی به تألیف دوورا لوثر است.

اولین تلاش‌های هنرمندان بسیاری برای خلق اثر به تزیین خانه‌ی والدینشان ختم می‌شود. تعداد معدودی از هنرمندان این آثار را برای نمایش و یا فروش ارائه می‌دهند. مطابق اظهارات گیل لوین (Gail Levin)، مورخ هنر و نمایش‌گردان و هم‌چنین کسی که زندگی‌نامه‌ی ادوارد هاپر را نوشت، این هنرمند از این قاعده مستثنی نیست. 

پرسشی سال‌ها ذهن لوین را مشغول کرده است؛ نخستین آثار هاپر که او هیچ‌گاه قصد نمایش آن‌ها را نداشت، چگونه پس از مرگ هنرمند در بازار ظاهر شدند؟ به‌ویژه این‌که همسر هنرمند، جوزفین هاپر، مطابق خواسته‌ای او تمامی آثار هاپر را به موزه‌ی هنرهای امریکایی ویتنی سپرد؛ نهادی که خود لوین در آن سرپرست آثار هاپر است. به‌علاوه چگونه دوست هاپر، رورند ارثیر آر. سنبرن ( Reverend Arthayer R. Sanborn)، صاحب صدها اثر ازجمله بسیاری از نخستین آثار این هنرمند شده است؛ آثاری که هاپر و همسرش آن‌ها را از خود جدا نمی‌کردند. موزه‌ی گتی هم‌چنین در سال ۲۰۱۷، حدود ۴۰۰۰ شیٍ و سند از خانواده‌ی سنبرن دریافت کرده است.

این پرسش‌ها درمورد خودنگاره‌ای از هاپر که در موزه‌ی هنرهای زیبای بوستون قرار دارد نیز صدق می‌کند. این اثر که در سال ۱۹۰۳ تکمیل شد اخیرا به‌دلیل صاحب قبلی آن، سنبرن که در سال ۲۰۰۷ درگذشت، تیتر خبرها شد. درحالی‌که سنبرن ادعا کرده بود این اثر را نزدیک به مرگ هاپر در تبادلی شفاهی به‌عنوان هدیه از خواهر هنرمند، مرین هاپر، دریافت کرده لوین معتقد است که سنبرن به‌دلیل در اختیار داشتن کلید خانه‌ی هاپر به بسیاری از آثار و اسناد دسترسی داشته است. 

لوین در وب‌سایت خود تشریح کرد که داستان آثاری از هاپر که او هیچ‌گاه قصد نمایش آن‌ها را نداشت باید روشن شود. او هم‌چنین اذعان کرد که برای اتهاماتش شواهدی دارد. 

با وجود اصرارهای لوین، موزه‌ی هنرهای امریکایی ویتنی و موزه‌ی هنرهای زیبای بوستون اعلام کرده‌اند که دلیل قانع‌کننده‌ای برای اثبات ادعا‌های او وجود ندارد.

تصویر کاور و اسلایدر:

• whitney.org