نمایش «فراتر از گرانیت؛ یکی شدن» در نشنال مال واشنگتن

نشنال مال واشنگتن (National Mall) با دعوت از مرکز غیرانتفاعی مانیومنت لب فیلادلفیا (Monument Lab)، از تاریخ ۱۸ آگوست تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۳ (۲۷ مرداد تا ۲۷ شهریور ۱۴۰۲) نمایش عمومی «فراتر از گرانیت؛ یکی شدن» را برگزار می‌کند. این رویداد با تمرکز بر ایجاد پلتفرم‌های هنری به رهبری هنرمندان و با هدف پرداختن به داستان‌‌های کمتر بازگوشده‌ در حوزه‌ی مسائل مربوط به نژادپرستی، جنسیت، هویت، مهاجرت، عدالت و... می‌پردازد که تا به امروز جایشان در نشنال مال واشنگتن خالی بوده است.

نمایش «فراتر از گرانیت؛ یکی شدن» به نمایش‌گردانی پل فاربر (Paul Farber) و سالامیشاه تیلِت (salamishah Tillet)، از شش هنرمند بین‌المللی از کشورها و نژادهای مختلف دعوت کرده‌ است تا آثاری با محوریت دغدغه‌‌های شخصی و اجتماعی ارائه دهند و به مسائلی بپردازند که ازنظر آنان درخور توجه بیشتری هستند. به هریک از این هنرمندان فضایی داده شده که در آن به شیوه‌‌های منحصر‌به‌فرد خود داستان‌ها و مسائل را بازگو کرده‌اند. به‌طور کلی موضوع مورد بررسی در این رویداد، گردهم‌آیی نژادها، دموکراسی و اهمیت اتحاد در جوامع انسانی است.  

نشنال مال یا پارک ملی، محلی عمومی‌ واقع در واشنگتن دی‌سی است. در این مکان مهم تاریخی، تعدادی بنای یادبود، ساختمان‌های وابسته به دولت و موزه قرار دارد و از آن به‌عنوان نقطه‌ای مهم در تاریخ و فرهنگ آمریکا یاد می‌شود. تاکنون تظاهرات‌‌ها‌ و گردهمایی‌های بسیاری در پارک ملی واشنگتن رخ داده و آن را به فضایی سمبلیک برای دگرگونی و تغییر در طول تاریخ آمریکا بدل کرده است؛ این مسأله هم‌سو با موضوع اصلی نمایش «فراتر از گرانیت؛ یکی شدن» قرار گرفته و معنایی تازه به آن می‌دهد.

شش هنرمند حاضر در این نمایش گروهی، تیفانی چانگ (Tiffany Chung)، دریک ادمز (Derrick Adams)، وندی رد استار (Wendy Red Star)، اشون کرالی (Ashon T.Crawley)، ونسا جرمن (Vanessa German) و پل رامیرز جوناس (Paul Ramirez Jonas) هستند. هر کدام از این هنرمندان با زبانی ویژه و روایت‌گر، به داستان‌ها و موضوعات نادیده گرفته شده پرداخته و آثاری متفاوت خلق کرده‌اند.

به‌عنوان مثال می‌توان به یکی از آثار قابل توجه در این نمایش پرداخت؛ اثر اشون کرالی تحت‌‌‌ عنوان «رفتن به خانه» چیدمانی بر پایه‌ی صدا و تصویر است که در آن با استفاده از یک قطعه  موسیقی، یادبودی نمادین برای قربانیان بیماری ایدز خلق شده است.

کرالی در این پروژه به‌صورت کلی بر سنت‌های موسیقایی سیاه‌پوستان تمرکز داشته و آن‌ها را به‌کار گرفته است تا بنای یادبودی برای این نوازندگان، فعالان کلیسای سیاه‌‌پوستان و دیگر افرادی باشد که با بیماری ایدز دست‌وپنجه نرم می‌کردند اما در‌نهایت نتوانستند بر این بیماری غلبه کنند. مرگ این افراد به‌واسطه‌ی این بیماری در طی سال‌های اولیه‌‌ی زندگی آنان مایه‌ی سرافکندگی دانسته می‌شد؛ به‌دلیل وجود تعصبات غالبی که ضد این افراد در جامعه شکل گرفته بود، این مسئله برای مدت زیادی در سکوت مانده و کمتر کسی تا به امروز به آن پرداخته است. این چیدمان به‌صورتی متفاوت از مخاطبان خود دعوت می‌کند تا در به‌خاطر آوردن این افراد، رقصیدن، مدیتیشن و دعا کردن با هنرمند همراه شوند. فایل صوتی استفاده شده در این اثر قابل دسترسی عموم در شبکه‌های مجازی است.

تصویر کاور و اسلاید:

• monumentlab.com