نقاشی های آریایی در ادامه کارهای قبلی اوست، هنوز در میان آدم‌های استتار شده با خط و نقش به کند و کاو می پردازد. آدم‌هایی با چشمان درشت که به درون ما خیره شده اند. آنها دوست داشتنی و ترسناک‌اند. شبیه به این است که هویت اصلی آنها پشت رنگ‌آمیزی‌ های آریایی پنهان شده است ولی این نقاشی است و رنگ آمیزی و هویت پنهانی در پس آنها نیست. ما باید آنها را با پای کج، بدن خمیده و موی پریشان و هرآنچه که دارند بپذیریم و بعد تصمیم بگیریم که با آنها چه کنیم. با آهویی که سر تا پا آتش است و آهوی سرنوشت نام گرفته است چه کنیم. با سرنوشت خود چه کنیم.