نگاه به موضوع فراموشی از آن جهت که می‌تواند بیانگر تلاش دوگانه انسان باشد، قابل توجه است. این دوگانگی از سویی به یادآوردن خاطرات و از سویی تلاش برای درمان زخم های آن را در بر میگیرد. میل شدید انسان برای فراموش کردن، نشئگی کوتاه مدت و عوارض بلندمدت را برایش به ارمغان آورده است. مامنی که فراموش کردن برای گریز از مسئولیت ایجاد کرده است، خود دامی برای هستی انسان به شمار میرود، از این روست که انسان تعریفی از خود ندارد چراکه همواره در حال فراموشی و تحریف خود است. به قول مارتین هایدگر، در دورانی زندگی می‌کنیم که هستی را از یاد برده‌ایم و حتی همین نکته «فراموشی هستی» را نیز از یاد برده‌ایم. هنرمندان این مجموعه، «فراموشی» را یک انتخاب می‌دانند و مخاطبین را به بازخوانی تعاریف ذهنی‌شان، دعوت می‌کنند.

نمایشگاه‌گردان: کیمیا نوریان