بیانیه‌ی نمایش:

عکس‌های قدیمی، آدم‌ها را به اشیاء بدل می‌کنند. آن‌ها خاطره‌هایی مومیایی شده هستند. آدم‌ها در این عکس‌ها اموری غایبند و درعین‌حال حاضرند. ویژگی هر تصویر بازی میان حضور و غیاب است. هر چهره‌ای خبر از این می‌دهد که روزگاری در آن زمان و آن مکان حاضر بوده است.

عکس‌های قدیمی این بازی میان حضور و غیاب را به مخاطبشان دقیق‌تر نشان می‌دهند، مثل عکس‌هایی از افرادی که آن‌ها را می‌شناسیم یا آلبوم‌های خانوادگی که نشان می‌دهند هم‌اکنون چه کسانی دیگر در میان ما نیستند.

خسروی از تصویر آدم‌ها شی‌زدایی کرده و نگاه اگزوتیک به گذشته را کنار گذاشته است. او با بازنمایی نقاشانه‌ی عکس‌های قدیمی، اشباح گذشته را احضار کرده است.

در این نقاشی‌ها هدف صرفا بازنمایی همان عکس‌های قبلی با تکنیکی نقاشانه نیست، بلکه تکنیک نقاش در خدمت اشباحی است که در عکس‌های تاریخی حضور دارند.

آن‌ها در این نقاشی‌ها همچون یک سند تاریخی در نظر گرفته نمی‌شوند. نقاش این مجموعه جنبه‌ی استنادی عکس‌ها را کنار می‌گذارد و به آن‌ها تشخصی غیرتاریخی می‌بخشد.

امیر نصری