بیانیه‌ی نمایش:

المیرا میرمیران سال‌هاست با وسواس در چاپ‌ها و نقاشی‌هایش بافت را مطالعه/کنکاش می‌کند. بافت برای او نه بازنمایی خود چیزها یا بخشی از آن‌ها بلکه بازنمایی «اثر» چیزهاست.///

اینجا چیزها گستره‌ی وسیعی است از موضوعات عینی و ذهنی. او در چاپ‌هایش بسیار دور می‌شود و در نقاشی‌هایش بسیار نزدیک، اما به چه؟ هر آنچه که
ثمره‌ی زندگی است.

و ثمره‌ی زیستن چیست جز اثر و ردپای اتفاق‌های مطبوع و نامطبوع، رنگ‌ها، طعم‌ها، بوها و در یک سخن هر آنچه زندگی برایمان فراهم می‌کند.

چاپ‌ها متراکم ،انبوه و انباشته از بداهگی، تعقل، و تجربه(همزمان)، گویی دورنمایی می‌شوند از جغرافیای ذهن هنرمند.

لایه‌ها همنشین و جانشین می‌شوند، خود، دیگری و کل را مستمر تغییر می‌دهند. و ما به همراه هنرمند از بلندایی به تماشای این تغییرات نشسته‌ایم.

که بود که می‌گفت خارج از خویشتن تماشای خویش ممکن نیست؟

در نقاشی‌ها اما در میانه‌ایم، در میانه‌ی نفس‌گیر تار و پود متراکم لایه‌ها، در قلب شادی‌ها، زخم‌ها، و شدن‌ها.

اتاق به اتاق، سلول به سلول، پرده‌های شفاف و نیمه شفاف را کنار می‌زنیم. و رخصت داریم تا از نزدیک، طعم اشتیاق و درد تغییر مدام در این جغرافیای پنهان را تجربه کنیم.

فرزانه محمدی خانقشلاقی ۱۴۰۲