بیانیه‌ی نمایش:

همه آنچه در گذشته هست را نمی‌توان به تصویر کشید، وجود آدمی با فراموشی و نیستی گره خورده، با خاطرات و خیالات دور همنشین است.

حافظه‌ام گاهی نمی‌تواند لحظه‌های دور نا‌پیوسته را به خاطر بیاورد...

می‌خواهد اما نمی‌تواند...

همچون سایه‌ای محو در دوردست.

در پی این یادآوری‌ها نخست خود را در پس این آیینه‌ها به یاد می‌آورم، بنا بر قاعده هر تکه از آیینه تکه‌ی دیگر را برایم تداعی می‌کند.

این تکه‌های کوچک هر کدام‌شان بخش مهمی از زندگی من هستند.