بیانیه‌ی نمایش:

آشنا همچون پله‌های سردی که رد پایم بر آن‌ها یخ می‌بندد.

آشنا همچون توده‌ی متحرکِ خاز خود شونده‌ای که مرا در برمی‌گیرد و تغدیه‌ام می‌کند و از بَرَش جهان نورانیم شکل می‌گیرد.

آشنا همچون کلاف پیچیده‌ای که گم می‌شود در رویای شکفتن و باز شکفتن...

آشنا همچون سردی و سختی کابوس تندیس‌وار دیوارهایش

آشنا همچون خانه‌ام

آشنا همچون خانه‌مان...