بیانیه نمایش:

از دوره‌ای که روی سینما نوتر کار می‌کردم، علاقه‌ام به فضا بیشتر شد. در مجموعه «مهمانی‌ها» بیشتر تمرکزم روی آدم‌ها بود؛ به ویژه آدم‌هایی که اطرافم بودند. ولی این‌بار آدم‌های کوچه و خیابان  وارد کارهایم شدند؛ از مغازه دارودستفروش تا عابران پیاده، دوربین به دست از این فضاها و آدم ها در محله تجریش عکاسی کردم؛ محله ای که چهارده سال است در آن زندگی میکنم. مثل فیلمسازان نئورئالیست، زاویه دید دوربینم هم قد یک انسان معمولی بوده و نه از پایین دیدم ونه از بلا؛ برعکس مجموعه های مرتبط با فیلم نوآر. مثل فیلمهای دسیکاو روسلینی، بازیگرهایم آدم های معمولی شدندونه دوستانم که در مهمانی ها بودند. بیشتر حال و هوای شلوغی تجریش و زندگی روزانه مردمانش برایم جالب بود، حتی داخل کافه ها و دیگر مکانهای عمومی.
مانی غلامی  مرداد ۱۴۰۱