استیصال نقاشی‌های حسین مولویان محدود کنندگی را به باریک‌تر از مو رسانیده‌اند، چنانکه خصوصیتی که مبین ذات کار هنرمند است، ضرورت صداقت است. جوهره‌ی کار او مراوده میان درون و برون است، برونریزی پر شدت و حدتی از آنچه از غليان فروخفته درون، برون می‌تراود. شخصیت‌هایش با اشتراکاتی مشخص نمود انسان امروزند. مستاصل، سرگشته و گریزان از اکنون، با داشته‌های نداشته‌شان در پی مجرایی به بیرون‌اند. مولویان در پی ستایش، نکوهش، پاداش و مکافات نیست، آنچه او با قلم جسورش در حال واکاوی آن است، تقلایی بی‌سرانجام برای رهایی از اکنونیست که نامش را زندگی گذاشتیم.
نجمه امینی / تیر 1401