چند هزار گوی سفالی كوچک  و بزرگ منتظرند که در تلافی و پاسخ به صدای شلیک آغاز، همچون سیل جاری شوند. هیاهوی حركت آزاد و لغزیدن ابدي گوی‌ها روی زمین كه حتی پیش از واقعه شنیده میشود، چشم را به سوی آشوب نهفته در نظم فرمهای هندسی و رنگ های يكدست میکشاند. پیرو این نظم، میل به تکرار و تولید عناصری مشخص مهشید روشن تبار را به موشكافی دائم و دریافت جایگاه زمان وادار میکند. اهمیت فرآیند در ماهیت مادهی كارو مراحل متعدد شكل گيری ریخت نهایی اثر و همین طور فعالیت بدنی روزانه در واقع بر پیوستگی آثار به ظاهر منجم این نمایشگاه با مفهوم زمان دلالت دارند. هنرمند با تركيب‌ها بازی میکند و با آزمون و خطا در ماده و ریخت موقعیتی در کارگاه خود خلق می کند که برای عینیت بخشیدن تدریجی به ذهنیت او ضروری است.///

این موقعیت و فرآیند طولانی و طاقت فرسا گویی حتی بر نتیجه ی نهایی اولویت دارد. هر چند در آثار او سرامیک و شیشه با وجود ارجاعات عیان به تاریخ و طبیعت، هیچ نشانهی مستقیمی از گذشته حمل نمیکنند، اما به سیاق كاركرد سفالینهها در دسترس مستقیم و گفتگوی دائم با مخاطب هستند. اشتیاق به لمس آثار و یا تغییر شكل و جهت برخی، دعوت به مداخله‌ی مخاطب است. در آثار روشن تبار با وجود این که وسواس در اجرا، شكنندگی سفال را به حداقل رسانده اما همچنان اضطرابی در آنها زنده است كه در ذات این ماده نهفته و مراقبت و تیمارداری دائم می طلبد.
اكرم احمدی توانا