«تحدید» آخرین مجموعه‌ی آثار رضا عابدینی‌ست. رضا عابدینی (متولد ۱۳۴۶، تهران) طراحی گرافیک (هنرستان هنرهای زیبای پسران) و نقاشی (دانشگاه هنر تهران) خواند و از سال ۱۳۶۸ در مقام هنرمند، گرافیست، آموزگار، و پژوهشگر هنرهای تجسمی مشغول به کار است. دستاوردهای هنری او در حوزه‌های مختلف نمود پیدا کرده‌اما شهرتش اولیه‌اش را مدیون تأثیری‌ست که با تشکیل گروه و مجله «دبیره» در سال ۱۳۸۴ بر روی تایپوگرافی خط فارسی گذاشت. او در حال حاضر در دانشگاه آمریکایی بیروت طراحی گرافیک تدریس می‌کند و کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی بسیاری را در کشورهای مختلف برگزار کرده است و می‌کند.
تحدید در نمای نزدیک غور در تایپوگرافی خط فارسی او را به مطالعه نمونه‌های تصویری در فرهنگ ایران و مقایسه‌اش با فرهنگ‌های بصری دیگر وا داشت. به همین دلیل بیشتر آثار عابدینی مبتنی بر ارجاعات تاریخی، به‌خصوص نگاره‌ها و چهره‌نگاری‌های دوره‌ی صفوی و قاجار است. در آثار وی فیگورهایی می‌بینیم که با فضاهای خالی احاطه شده‌اند و به کمترین عناصر تصویری فروکاسته شده‌اند. هیچ خطی فقط خط نیست؛ برداری‌ست که به مفهومی اشاره دارد.///
بیننده مفهوم را شکل می‌دهد، چه این مفهوم بافت دیداری داشته باشد و چه معنایی. عابدینی از بیننده‌اش دعوت می‌کند این دو وجه خط – دیداری و معنایی – را در آن واحد در نظر بگیرد. او در سال ۱۳۹۴ پس از چند سال دوری از وطن زیر عنوان «طراحی‌خط» در گالری آب/انبار آثاری را به نمایش گذاشت که در مرز میان طراحی و خط قدم می‌زدند و از «دلبستگی طولانی و عمیق او به این دو» می‌گفتند. آثاری که اکنون در گالری دستان زیر عنوان «تحدید» آورده شده در ادامه همین دلبستگی‌اند. می‌گوید هنوز دل‌مشغولی‌هایی که در «طراحی‌خط» داشت برایش «پیر» نشده‌اند. در «تحدید» خطی فرضی چون رشته‌ی تسبیح تمامی آثار را به هم متصل می‌کنند تا بار دیگر تأکیدی باشد بر نادوگانگی فرم و معنا. «اصرار به درک مفهوم یک نوشته، خواننده را از دیدن کلمات محروم می‌کند». اگر در «طراحی‌خط» می‌خواست بیننده را متوجه فرم‌ناگزیر بودن مفهوم کند در «تحدید» به مفهوم ناگزیر بودن فرم اشاره دارد. هر فرمی به مفهومی می‌رسد.
-
بازدید با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و با تعیین وقت قبلی امکان پذیر است.
