نمایش «بدن به‌مثابه ماده: جاکومتی‌، نومن‌، پیکاسو» در لندن

نمایشی تحت‌عنوان «بدن به‌مثابه ماده :جاکومتی‌، نومن‌، پیکاسو» (Body as Matter: Giacometti, Nauman, Picasso) از تاریخ ۶ ژوئن تا ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۴ در گالری گراسونور هیل (Grosvenor Hill gallery)، لندن پابرجاست. 

پابلو پیکاسو (Pablo Picasso)، هنرمند اسپانیایی و پیش‌گام سبک کوبیسم، که بیش‌تر به‌خاطر نقاشی‌ها و کلاژهایش شناخته می‌شود به دو شیوه‌ی متمایز به مجسمه‌سازی می‌پرداخت؛ مدل‌سازی با خاک رس و گچ با هدف ریخته‌گری برنز و ساخت یا مونتاز اشکالی که از اشیا دور ریخته‌شده و مواد ارزانی از‌جمله توری، چوب و کارتن به دست می‌آیند.
آلبرتو جاکومتی (Alberto Giacometti)، هنرمند سوئیسی، با مجسمه‌های باریک و بلند از کالبد انسانی شهرتی جهانی یافت. این هنرمند در دهه‌ی ۱۹۲۰ میلادی تحت‌تأثیر سورئالیسم، احساسی از خشونت جنسی و هراس را در مجسمه‌های خود گنجاند. این سبک بعد‌ها موردتوجه بروس نومن قرار گرفت. مجسمه‌های جاکومتی در دوران پس از جنگ، شکننده، دارای بافت و به‌طرز چشم‌گیری کشیده هستند، از سنت‌های کلاسیک فاصله گرفته‌اند و برخی از فجایع انسانی و طبیعی مانند تنهایی و کشمکش درونی را به تصویر می‌کشند. این مجسمه‌ها اندام‌های شکسته، آسیب‌پذیر و قسمت‌های جداشده از بدن را نشان می‌‌دهند که درحال حرکت منجمد شده‌اند و تأملاتی درباره‌ی مرگ‌ومیر را فراهم می‌کنند. 
بروس نومن (Bruce Nauman)، هنرمند امریکایی، از دهه‌ی ۱۹۶۰ شیوه‌ای ملهم از پیکاسو و جاکومتی را پیش گرفت. نومن آثاری در زمینه‌ی مجسمه‌سازی، اجرا، ویدیو و نئون خلق می‌کند؛ آثاری که مخاطب را با محدودیت‌های فیزیکی‌شان مواجه می‌سازد و از اعمالی تکراری، بازی زبانی و تصاویری ساده برای اختلال در درک و تفکر استفاده می‌کند. 
این نخستین‌باری است که آثار این سه هنرمند در کنار یک‌دیگر قرار می‌گیرند. بدن انسان و چگونگی درک ما از آن، از خصوصیات ویژه‌ای است که در مجسمه‌های جاکومتی، نومن و پیکاسو به آن اشاره می‌شود. 

تصویر کاور و اسلایدر:

• gagosian.com