«چند وضعیت»: درباره‌ی نمایش مینو عمادی در گالری اُ 

گالری اُ در اردیبهشت و خرداد سال ۱۴۰۱ میزبان نمایش انفرادی نقاشی‌های مینو عمادی با عنوان «چند وضعیت» بود. این نمایش که تازه‌ترین تجربه‌ورزی عمادی را شامل می‌شد، به آثار رنگ‌روغن روی بوم او اختصاص داشت. عمادی پیش‌تر در‌ نمایش‌های انفرادی و گروهی دیگری شرکت داشته است و «چند وضعیت» اولین نمایش انفرادی وی در گالری اُ به‌شمار می‌آید. 

«چند وضعیت» با گزاره‌ی هنری بلندی آغاز می‌شد و عمادی در این نمایش با تشریح روند فکری و کاری خود در ۷ قطعه، مسیر شخصی‌اش برای خلق آثار را با مخاطب در میان می‌گذاشت.

این‌ مسیر با گذر از قواعد بنیادینی  آغاز می‌شد که هنرمند بر‌ جهان پیرامونش متصور است. در ادامه از میانه‌ی انتزاع هندسی، معماری، فضا، بازگشت به هنر مدرنیستی و بررسی آرا و‌ مقالات آن دوران، گرافیک دیزاین، یوگا و نگاه به اعضای بدن و جدال در حلقه‌های فکری متفاوت شکل می‌گرفت. عمادی با تشریح این مسیر در گزاره‌ی هنری مجموعه‌ی «چند وضعیت»، مخاطب را به قدم‌ گذاشتن در جهان ساخته‌هایش دعوت می‌کرد.  

آثار مجموعه‌ی «چند وضعیت» بیش‌تر در اندازه‌های متوسط و بزرگ به‌صورت عمودی و‌ گاه افقی بر دیوار گالری نقش بسته بودند. این آثار که رنگ آبی آن‌ها از دور به‌چشم می‌خورد، شامل ترکیب و درهم‌آمیزی نقوش هندسی و انتزاعی هستند که با رنگ‌هایی محدود و مشخص نقاشی شده‌اند. این رنگ‌ها که حضور تنالیته‌های آبی در آن‌ها بیش از دیگر‌ رنگ‌ها حس می‌شود، شامل خاکستری، بنفش، سبز و... هستند. رنگ‌ها با بافتی تخت بر‌ بستر بوم نقش بسته‌اند.

عناصر تشکیل‌دهنده‌ی هر قاب به خطوط و یا رنگ‌های پس‌زمینه ختم می‌شوند که گاه ترکیبی هندسی را می‌سازند. این خطوط الگو‌های مختلفی را دنبال می‌کنند و در آن‌ها می‌توان اشکال هندسی‌ای را یافت که در دیگر آثار این مجموعه تکرار شده و گسترش پیدا کرده‌اند. رهیافت مدرنیستی عمادی به خطوط و اشکال، منجر به دیدی به‌شدت فرم‌گرا در این‌ مجموعه شده است.

هنرمند در تلاش برای جداسازی اجسام از یک‌دیگر و ساده‌سازی آن‌ها بوده است؛ به‌طوری‌که نمایش مجزای آن‌ها از آن‌چه که در ابتدا بوده‌اند بسیار دور شده است. این اشکال هندسی که به انتزاع می‌گرایند، در خود اشاره‌هایی به بدنی ازهم‌بازشده دارند. با کمی تأمل در الگو‌های تکرارشده می‌توان این اجزای بدن را مشاهده کرد؛ هرچند به‌شکلی بسیار ساده و دور از هرگونه واقع‌گرایی در آن‌ها. هنرمند با تأثیر‌پذیری از هنر کوبیستی و ‌گاه برخی از آثار فوتوریستی، دست به وا‌سازی اجزای بدن زده و آن‌ها را هرچه بیش‌تر به‌سوی انتزاع سوق داده است. این‌‌بار ما با اشکالی هندسی طرفیم که در حال جای‌گیری روی نقاط مختلف بوم هستند.

الگوی تکرارشده در هرکدام از آثار منجر به ساخت نوعی واریاسیون در تصاویر شده است. این ‌موضوع تمام آثار را در کنار یک‌دیگر به محل چرخش و پرسه‌ی خطوط و‌ اشکال تبدیل کرده است. الگوها با قرارگیری در فرآیند ساده‌سازی و جدایی از بستر اصلی خود، احساس رهایی می‌کنند و در نتیجه با قرارگیری بر بوم دست به ساخت موقعیت‌های گوناگون می‌زنند. فضاسازی و‌ توجه بسیار به معماری، نکته‌ی دیگری‌ست که هنرمند در «چند وضعیت» بر‌ آن تمرکز بسیاری داشته و تأثیر این‌ مسئله بر تمام آثار مجموعه قابل‌مشاهده است.

در مواجهه با آثار، شکل‌گیری و ساخت فضای دوبعدی و سه‌بعدی به‌‌چشم می‌خورد و اشکال هندسی در ترکیب‌بندی‌ها واکنش‌های متفاوتی از خود‌ نشان می‌دهند. گاه به‌گونه‌ای تخت و دور از هرگونه بعدنمایی بر پس‌زمینه نشسته‌اند و گاه در میانه‌ی فضای سه‌بعدی در حرکت هستند.  

نقوش هندسی و انتزاعی آثار، بازی‌گوشانه در فضای ساخته‌شده در تمام مجموعه حرکت می‌کنند. این حرکت در هر دو فضای تخت و سه‌بعدی در جریان است و از جدیت و خشونت اشکال ساخته‌شده توسط هنرمند می‌کاهد. آن‌ها با قرارگیری در فرآیند ساده‌سازی و جدایی از بستر اصلی خود احساس رهایی می‌کنند و در نتیجه با نشستن روی بوم دست به ساخت موقعیت‌های گوناگون می‌زنند.  

«چند وضعیت» از ساخته شدن همین موقعیت‌ها شکل گرفته و تداوم یافته است. این نمایش توجه مخاطب را به جهانی از اشکال ساده که به طراحی‌های گرافیکی شباهت دارند جلب و آن‌ها را در جنب‌وجوش این طرح‌ها غرق می‌کند.      

تصویر کاور و اسلایدر:

• darz.art