درباره‌ی نمایش محسن شاهمردی در‌ گالری امکان

«ادامه» عنوان تازه‌ترین نمایش عکس‌های محسن شاهمردی (متولد ۱۳۵۸) است که از سی‌ شهریور تا بیست‌وشش مهرماه هزاروچهارصد در گالری امکان برپا شد. آثار شاهمردی پیشتر در گالری‌ها و فضاهای هنری متعددی در ایران و‌ نقاط دیگر دنیا به نمایش در آمده است.

مجموعه‌ی «ادامه» را عکس‌های متنوعی تشکیل داده‌اند. آن‌ها در فضای روشن گالری به‌صورت تک‌عکس‌های افقی و عمودی روی دیوار قرار گرفته‌اند. برخی از آن‌ها رنگی و برخی دیگر سیاه‌وسفید هستند. در این عکس‌ها طیف وسیعی از چیزها نشان داده شده است؛ از محیط‌ها و چشم‌انداز‌ها که پیشتر در آثار شاهمردی به چشم‌ می‌خورد تا نما‌های نزدیک و‌ جزئیاتی از اندام‌ بدن، گل و... . این دامنه‌ی وسیع به همین‌نقطه ختم نمی‌شود. شاهمردی به‌دنبال نقطه‌ای مشخص برای تمرکز نبوده است. در «ادامه» شاهد عکس‌هایی از پشت پنجره (پنجره‌ی خانه و هواپیما)، گیاهان و درختان، حیوانات و‌ پرندگان و مکان‌های دورافتاده نیز هستیم. 

عکس‌های «ادامه» این موقعیت ناسازگار را به درون خود نیز راه می‌دهند. بیشتر که به آن‌ها نگاه کنیم، شاهد جدایی قسمت‌های مختلف عناصر داخل کادر هستیم. به‌طور مشخص در اغلب عکس‌ها عنصری متضاد جلوه می‌کند. برای مثال وقتی به عکسی که در آن اسبی به پشت وانت بسته شده نگاه می‌کنیم، این عنصر متضاد خود را بیشتر‌ نشان می‌دهد. اسب و‌ وانت متعلق‌به پس‌زمینه‌ی خود نیست و از آن‌ جدا شده است. تکرار همین موضوع را در عکس دیگری که دکل برقی را‌ در میانه‌ی گیاهان پراکنده نشان می‌دهد می‌بینیم. این‌بار دکل است که جداافتاده شده. این اتفاق بار‌ها و به شیوه‌های‌ گوناگون در «ادامه» دیده می‌شود. این جدایی یا به‌نوعی کنده شدن (عمدتاً از پس‌زمینه‌ی عکس‌ها) اشاره‌ای به ناهمخوانی عناصر با وضعیت موجودشان دارد. البته این ناهمخوانی همیشه این‌گونه به نمایش درنمی‌آید و‌ در برخی عکس‌ها شاهد جدایی بصری بعضی چیزها از پس‌زمینه‌ی آن‌ها هستیم. در عکسی از یک خیابان ماشینی مشخص این نقش را دارد و در عکسی دیگر، رنگ خاص یک گل آن را متمایز و به عنصری ناهمخوان تبدیل می‌کند.

آنچه در باب مجموعه‌ی «ادامه»  گفته شد ما را به تلاش برای عدم‌انسجام می‌رساند. نامنسجم بودن به‌عنوان خصلتی مشخص در «ادامه» وجود دارد و به صفتی ارزش‌گذار تبدیل نمی‌شود؛ بلکه به‌عنوان ایده‌ای نمود پیدا می‌کند که جویای راهی است تا محوریت یک مسئله را از بین ببرد. «ادامه» گرچه عکس‌هایی از موضوعات و‌ مکان‌هایی زیاد و متعدد را به نمایش می‌گذارد، اما‌ مانند هر‌ مجموعه‌ی دیگری به چیز‌هایی مشخص محدود می‌شود. با این‌‌حال در تلاش است تا در ابعادی دیگر، خود را شامل همه‌چیز نشان دهد. ایده‌ی عدم‌انسجام این‌ امکان را فراهم می‌کند که مجموعه‌ی «ادامه» به چیز‌هایی که نشان نمی‌دهد هم بسط پیدا کند. آن چیز‌ها نیز گاه دور‌ونزدیک‌اند و گاه رنگی یا سیاه‌وسفید. آن‌ها نیز مانند عکس‌های مجموعه‌ی «ادامه» اغلب ساده و‌ بی‌آلایش‌اند و نمی‌خواهند خود را پر زرق‌وبرق و‌ پوشالی نشان دهند. آن‌ها به‌دنبال پیچیدگی‌های خاصی نیستند و قرارگیری‌شان در‌ کنار هم به‌منظور تکمیل یک پازل مشخص نیست.