«آهستگی»؛ نمایش کورش ادیم در پروژه‌های ۰۰۹۸۲۱ 

«آهستگی» عنوان نمایش جدید کورش ادیم به نمایش‌گردانی سعید مزینانی در پروژه‌های ۰۰۹۸۲۱ است که از ۲۶ فروردین تا ۶ اردیبهشت ادامه دارد. «آهستگی» شامل مجموعه‌ای از آثار و آرت‌بوک‌ها (کتاب‌های هنری) است که در دو فضای نمایشی این گالری قرار گرفته‌اند. هم‌چنین «۲۱» عنوان کتابی است که در قالب بخشی از مجموعه‌‌پروژه‌های چاپی پروژه‌های ۰۰۹۸۲۱ (که با نگاهی کیوریتوریال به مجموعه‌ای مشخص از هنرمند می‌پردازد) از آثار این نمایش تهیه و منتشر شده است. 

کورش ادیم (متولد ۱۳۵۰) فارغ‌التحصیل رشته‌ی زیست‌شناسی است. وی عکاسی را به‌صورت حرفه‌ای در دهه‌ی هفتاد آغاز کرد و پس از آن به شرکت در نمایش‌های گروهی و انفرادی بسیاری در داخل و خارج از ایران پرداخت. «آهستگی» به‌عنوان اولین تجربه‌ی همکاری ادیم با پروژه‌های ۰۰۹۸۲۱، بر نمایش بخش وسیعی از آثار و پروژه‌های متأخر ادیم تمرکز دارد. در این نمایش فتوبوک‌های دست‌ساز و تک‌نسخه‌ای در کنار دیگر آثار عکس‌محور وی ارائه شده است. تلاش ادیم در سال‌های اخیر که در پروژه‌ی «آهستگی» خود را عیان می‌سازد، نوعی جبهه‌گیری در مقابل سرعت افسار‌گسیخته‌ی این روز‌های جهان است. ادیم با پروژه‌‌های عکس‌محور خود به‌دنبال نوعی تأمل بیش‌تر در ارائه و هم‌چنین بازخورد گرفتن از مخاطب است؛ تأملی که تولید و تکثیر انبوه با سرعت و هیاهوی شگفت‌آور خود، از مخاطبان ربوده است. 

فضای شماره‌ی یک پروژ‌ه‌های ۰۰۹۸۲۱ به نمایش تعداد زیادی آرت‌بوک دست‌ساز هنرمند اختصاص یافته است. این آرت‌بوک‌ها هر‌کدام در صفحاتی ازپیش‌تعیین‌شده قرار گرفته‌اند و با سطح شیشه‌ای محافظت می‌شوند. هم‌چنین ویدیویی‌ از تورق کتاب‌های چیده‌شده در این فضا به‌نمایش درمی‌آید. فضای شماره‌ی دو اما به آثار قابل‌دسترسی اختصاص دارد. بخشی از ۳مجموعه‌ی هنرمند به‌صورت پرینت‌شده و با قاب‌گیری مرسوم بر دیوار‌ها قرار‌ گرفته‌اند. این آثار مجموعه‌ای از پرتره‌های تاریک را نشان می‌دهند که در زمینه‌ای تاریک‌تر قرار گرفته‌‌اند؛ پرتره‌هایی که بر درب پاکت‌نامه چاپ شده‌اند و هم‌چنین پرتره‌هایی‌ که بخش صورت آن‌ها دچار آسیب شده یا از بین رفته‌اند. هم‌چنین تعداد زیادی از فتوبوک‌‌های (کتاب‌های عکس) ادیم جهت مشاهده و تورق روی میز‌هایی در فضای گالری قرار دارند. در این بخش شاهد فوتوبوک‌هایی از مجموعه‌های متفاوت ادیم هستیم که در کنار یکدیگر، گاه ارتباطات بصری و‌ معنایی مشخصی به‌وجود می‌آورند؛ مجموعه‌هایی چون «تنهایی»، «پرنده رفتنی‌ست»، «دیدگاه» و دیگر کتاب‌های تولیدشده در سال‌های اخیر که تحت‌عنوان پروژه‌های عکس‌محور وی معرفی می‌شوند. این آثار عکس‌محور به‌سیاق مرسوم آثار ادیم، با کلمات و ادبیات آغشته‌اند. 

حجم بالای آثار نمایش‌داده‌شده در این دو فضا، اولین چیزی است که ذهن مخاطب را درگیر می‌کند. فرآیند کاری ادیم در خلق این آثار به نکته‌ای واحد اشاره دارد؛ ادیم آن‌ها را با تأمل بسیار تولید و انتخاب کرده و پس از آن با روشی دستی به کتاب‌های تک‌نسخه تبدیل کرده است. در این فرآیند کاری، هنرمند خود به آغوش آهستگی می‌رود. با معین کردن روش، خود را تا حدودی از منجلاب سرعت دور می‌کند و در تلاش است که آثارش را نیز از قرارگیری در این وضعیت حفظ کند. او تک‌نسخه‌ای از کتاب‌های دست‌ساز را علیه سرعت در تکثیر، تولید و انتشار قرار می‌دهد. بخش دوم کار او اما بر عهده‌ی مخاطب گذاشته می‌شود. مخاطب با ورود به گالری با حجم بالای آثار در قالب‌های مختلف ارائه روبه‌رو می‌شود؛ از کتاب‌هایی که فقط برخی از صفحات آن‌ها قابل‌دیدن است تا ویدیو و آثار چاپی، در کنار کتاب‌هایی که به‌صورت کامل در اختیار مخاطب قرار می‌گیرند. تعداد زیاد تصاویر و آثار، مخاطب را دعوت به صبر و تأمل می‌کند. «آهستگی» در همین‌جا کار اصلی خود را انجام می‌دهد و مخاطب را وارد نوعی از اجرا می‌کند. مخاطب برای تعامل با آهستگی باید صبور باشد، دستکش به دست کند و با ظرافتی خاص به دیدار فتوبوک‌ها برود. این فرآیند وقت زیادی را طلب می‌کند؛ چیزی بسیار بیش‌تر از یک‌ نمایش معمولی با تعداد محدود و مشخصی از آثار هنری قرارگرفته در فضای گالری. این دعوت در انتها خود به‌ بخشی از شکل‌گیری این نمایش تبدیل می‌شود و تجربه‌ی آهستگی را برای هر مخاطب مجزا می‌سازد.  

«آهستگی» اما در همین نقطه به چند تناقض اشاره دارد. آثار با محوریت عکاسی دیجیتال تولید شده‌اند؛ چیزی که مهم‌ترین عامل شکل‌گیری این سرعت بوده است. ازطرفی حجم بالای آثارِ به‌‌نمایش‌درآمده در قالب‌های مختلف، نوعی هجوم اطلاعات و تصویر را به مخاطب القا می‌کند. این موضوع آهستگی را در نوعی جدال با خود و هنرمند وارد می‌کند؛ جدالی که از‌ دل آن این نمایش ساخته می‌شود. «آهستگی» با قرار دادن مخاطب در شرایطی ازپیش‌تعیین‌شده، او را وارد انبوهی از تصاویر می‌کند و به او پیشنهاد می‌دهد تا با اندکی صبر در آن‌ها غرق شود. مخاطبِ آهستگی خود در‌ مقام بخشی از این نمایش قرار می‌گیرد و در جهت خواست نمایش‌گردان و هنرمند، دست به مشاهده‌گری می‌زند. گاه به آهستگی و دعوت هنرمند تن می‌دهد و گاه با سرعت از مقابل آن می‌گذرد. 

تصویر کاور و اسلایدر:

• www.bloomberg.com