«هر شب سفید و هر روز سیاه»؛ نمایش انفرادی رضا درخشانی در پاریس

از روز ۱۲ مرداد تا ۱۲ شهریور ۱۴۰۲، گالری پودگورنی رابینسون (Podgorny Robinson Gallery) پاریس میزبان آثاری از رضا درخشانی است.

این نمایش انفرادی با عنوان «هر شب سفید و هر روز سیاه» ۹ اثر از رضا درخشانی را شامل می‌گردد. در این آثار جلوه‌گری رنگ‌ها، درخشش دل‌پسند مینا و رد بی‌پروای قلم‌موها در هم آمیخته شده‌اند. او به‌شیوه‌ای که یادآور امپرسیونیست‌هاست از یک موتیف تکراری که در این آثار برگ درخت انجیر است، بهره می‌گیرد و با تکیه‌بر تغییر فصل‌ها و ساعت‌ها آن را باکارماده‌های گوناگون بازنمایی می‌کند.

در آداب‌ورسوم ایرانیان برگ انجیر نمادی است به‌منظور پاس‌داشت زندگی و طبیعت. هم‌چنین میوه‌ی شیرین درخت انجیر و شیره‌ی خورنده‌اش، توأمان از نوعی دوگانگی سخن می‌گویند.

درخشانی داستان واضحی در اختیار مخاطب قرار نمی‌دهد و برای انتقال احساس و پیام خود به استفاده از نماد متوسل می‌شود. او دلیل وجود نماد در کار‌هایش را نوعی تعامل رؤیاگونه قلمداد می‌کند.

این هنرمند راجع‌به انتخاب عنوان‌ در آثارش چنین می‌گوید: «گاهی عنوان‌ها، شعری است که آدم به‌وجود می‌آورد. مثل خود نقاشی و شاید آن چیزی که در ذهن من بوده را بیان می‌کند. پس از اتمام یکی از کارهایم اولین چیزی که به ذهنم رسید «درود بر انسان» بود. حالا این می‌تواند تفسیر شود یا به تخیل شاعرانه تعبیر شود و یا ابهامی به‌وجود آورد که کار را زیباتر کند.»^(۱)
در آثار  رضا درخشانی، نقاش و نوازنده‌، نوعی نماد‌گرایی نهفته است که از اشعار کلاسیک ایرانی سرچشمه می‌گیرد. او به‌شکلی منحصربه‌فرد این نمادها را در بستری انتزاعی به نمایش‌ می‌گذارد. رد قلم‌موها و تکرار موتیف‌ها در آثارش، فضای بصری آهنگینی را خلق می‌کند که یادآور  قریحه‌ی موسیقیایی این هنرمند است.

پانوشت:

۱. نشریه‌ی تندیس، نقاشی: تخیل شعر نقاشی (گفت‌وگو با رضا درخشانی)، ۲۴ دی ۱۳۸۱، پیش‌شماره‌ی ۲، ص ۶-۴نشریه‌ی تندیس، نقاشی: تخیل شعر نقاشی (گفت‌وگو با رضا درخشانی)، ۲۴ دی ۱۳۸۱، پیش‌شماره‌ی ۲، ص ۶-۴

تصویر کاور و اسلایدر:

• www.artsy.net