رهیافت‌های نوین به هنر نوگرای ایران – از ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۹

رهیافت‌های نوین به هنر نوگرای ایران – از ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۹ عنوان نشستی است که توسط محمدرضا میرزایی و سْوِن شْپیکر (Sven Spieker) برنامه‌ریزی شده و در مرکز دانش‌آموختگانِ پژوهش ادبی (Graduate Center for Literary Research)، دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، برپا گردید. هدف از این رویداد ایجاد بستری برای گفت‌و‌گویی نقادانه، حول روش‌های نوآورانه‌ی مطالعه‌ی هنر ایران بود که در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ (۱۶ مه ۲۰۲۲) از ساعت ۸ تا ۱۴ به وقت محلی به‌صورت مجازی برگزار شد.

لیلی ادیب‌فر، از بنیان‌گذاران و اعضای حلقه‌ی هنری دیدار، یکی از شرکت‌کنندگان این نشست بود که مقاله‌ی خود را با عنوان «در باب بودش، بدن‌مندی و نفت: نقاشی‌های بهجت صدر و ابهام‌های داخلی و بین‌المللی در نگارش تاریخ هنر نوگرای ایران» (Of Existence, Embodiment, and Oil: Behjat Sadr’s Paintings and the Question of the Local and the Global in Writing the Art History of Modern Iran) ارائه کرد. این سخنرانی، بخشی از پژوهش جامع‌تری به‌شمار می‌رود که «هنر نوگرای ایران و معضل هویت» (Iranian Modern Art and the Issue of Identity) نام دارد. حلقه‌ی هنری دیدار (Didaar Art Collective) متشکل از هنرمندان ایرانی مقیم شیکاگو است که  فعالیت خود را از دسامبر سال ۲۰۱۸ اعلام کرده است. هدف از تشکیل این گروه، فراهم‌آوردن فضایی بدون‌مرز برای همکاری هنرمندان ایرانی و فعالان حوزه‌ی هنر ایران بوده است تا بتوان از پیشرفت حرفه‌ای این افراد حمایت کرد.

مرکز دانش‌آموختگان پژوهش ادبی یا به‌اختصار (GCLR) نیز مکانی برای اندیشه و پژوهش در حوزه‌هایی همچون ادبیات، هنر، فیلم و نظریه است. این فضا قصد دارد تا زمینه‌ای برای تبادل تفکرات پرشور و چالش‌برانگیزی ایجاد کند که می‌تواند میان دانشجویان ادبیات تطبیقی با سایر رشته‌های علوم انسانی، شکل بگیرد.

در این نشست، علاوه بر لیلی ادیب‌فر (از دانشگاه ایلینوی شیکاگو)، مریم اطهری (از دانشگاه نورث‌وسترن)، محمدرضا میرزایی (از دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا)، کامبیز موسوی‌اقدم (از دانشگاه هنر، تهران)، کیوان موسوی‌اقدم (از دانشگاه هومبولت، برلین)، کاترین ناهیدی (از دانشگاه آزاد، برلین) الیزابت رآو (از دانشگاه آمریکاییِ قاهره) و حامد یوسفی (از دانشگاه نورث‌وسترن)، به‌عنوان شرکت‌کننده و سخنران، حضور داشتند.