مانیفست هانیبال الخاص

مانیفست (قطعنامه)

((بیاد شاملو)) عنوان نمایشگاهی از هانیبال الخاص بود که از ۱۴ الی ۲۱ آذرماه در گالری الهه برگزار شد.

استاد الخاص بهمراه این نمایشگاه قطعنامه‌ ای را نیز ارایه نمود که به گفته ایشان برخی از بندهای این مانیفست در آینده با در نظر گرفتن دیدگاه مخاطبین، هنرمندان و صاحبنظران تکمیل و پیرایش خواهد شد.

اصل همه ی غریبان آدم بود. پیشین همه ی غمخواران آدم بود. نخستین همه ی گریندگان آدم بود.

بنیاد دوستی در عالم آدم نهاد. آیین بیداری شب آدم نهاد. نوحه کردن از درد هجران و زاریدن به نیم شبان سنتی است که آدم نهاد. همه شب مردمان در خواب ، من بیدار چون باشم؟ غنوده هر کسی با یار، من بی یار چون باشم؟ آخر چون نسیم سحر ، عاشق وار سربرزد و لشگر صبح کمین برگشاد و بانگ بر ظلمت شب زد، جبرییل آمد به بشارت که : ((یا آدم ! صبح آمد و صلح آمد، و سرور آمد. برخیز ای آدم)) وصل آمد و از بیم جدایی رستیم با دلبر خود به کام دل بنشستیم.وقتی این متن زیبا را از ((کشف الاسرار)) میبدی در گفتگوی ناصر حریری با احمد شاملو از کتاب ((درباره ی هنر و ادبیات)) خواندم،پس از یک دوری پانزده ماهه از ایران ، به شوق آمدم تا مانیفستی برای ((هنر طراحی )) بنویسم. این مانیفست ،حداقل ثمره سی-چهل سال جر و جدال اندیشه های من با خود بوده است.

یکم

غمخوارگی ،بنیاد همه ی هنرهاست. گریه برای غریبان،برای انسان بی خانه، بی وطن ، بی الفبا، و نوحه سردادن برای حیواناتی که نسلشان در حال انقراض است،و برای آب ، ازن و فضای سبز که رو به کاهش است سهم بزرگی از غمخوارگی ما است .

دوم

ما باید صبح وصلح و نور و سرو را بجوییم و نپنداریم که ((امید و بشارت )) از تعالی هنر می کاهد.

سوم

نام گروه ما ((کار و کار و کار)) است که شاید بعدها تغییر کند. اما با کار و پی گیری به این گفته ی حکیم فردوسی: ((ز گهواره تا گور دانش بجوی )) عمل می کنیم .

چهارم

شعار همیشگی ما این قطعه ی زیبا از شعر نیما است : ((هر آن اندیشه در ما مردگی آموز ،ویران، آمين،آمين)). برای ما اندیشه ی ((مردگی آموز)) مترادف است با هر آن چه از شوق وشور ،سلامت و از باور ما به خود بکاهد.

پنجم

جسارت و غرور سالم از ضروریات خلاقیت در طراحی و هنر متعالی است ، و آن جا که خط به عنوان اصلی ترین عنصر طراحی جسورانه نقش می بندد، طراحی به اوج خود می رسد.

ششم

برای ما ((تجريد )) و (( تصویر)) یا فرم و محتوا مانند دوبال پرنده هستند و برای بالندگی هنر به یک اندازه ضروری. اما گاهی یکی از بالها برای چرخشی بجا،بیشتر به کار گرفته می شود.

هفتم

ما مکاتب اواخر قرن بیستم مانند: کانسپچوال،(هنر مفهومی ،چیدمان) ،هنر ویدیو ، سینما و استفاده از کلاژ و چند مدیومی را در اندیشه و عمل می پذیریم و تجربه می کنیم .

هشتم

ما نقاشی دیواری (مانیو منتال ) و شیوه های مختلف حکاکی که هنر را ارزان یا به رایگان در معرض دید مردم قرار میدهد بسیار مهم و سهمی از وظیفه ی همه ی هنرمندان می دانیم.

نهم

ما هنر گذشته را مرده ریگی بی بها از نسلی فراموش شده نمی دانیم ، و برای این سخن شاعر داغستانی ، رسول حمزه توف احترام خاص قائلیم: ((هر کس که به گذشته خود تیری پرتاب کند ،آینده او را به توپ خواهد بست)).

دهم

به اعتقاد ما مکاتب هنری دوامی بس دراز یا همیشگی دارند. مادام که به عشق باور داریم، مکتب رمانی سیسم، مادام که شخصیت هنرمند و سبک و امضای هنری اش مشخص است ،مکتب اکسپرسیونیسم ، مادام که انسان با خواب، رویا ، کابوس و آرزوهایش دلمشغول است ، مکتب سوررئالیسم نمی تواند مردود به شمار آید و باید با اندیشه ی امروزین به این مکتب ها خصلتی نو بخشید.

یازدهم

ما كثرت بی نظیر فرهنگها و اقوام ایران را ثروتی بی نظیر می دانیم خواهان رابطه ی تنگاتنگ با آنان هستیم.

دوازدهم

ما تدریس را سهم بزرگی در فرایند یادگیری می دانیم و معتقدیم که در آموزش به دیگران و به ویژه کودکان، خود بیشتر می آموزیم.

سیزدهم

ما کودکان را موجوداتی نارس، کال و خام نمی نامیم ، و کودکی را دوران طلایی خلاقیت و صداقت می دانیم، چه بسا که برای بازگشت به این دوران چه در نگاه و چه در هنرمان بکوشیم.

چهاردهم

تواضع آموختن از هنرمندان بزرگ تاریخ ،از بومیان و هنرمندان خودساخته و آبدیده شدگان حرفه ای ،مانند گلیم بافان ، کاشی کاران و رنگرزان ، باید یکی از زیباترین خصلت های ما باشد.

پانزدهم

ما شرکت در یک نمایشگاه فردی و دو نمایشگاه گروهی را حداقل فعالیت سالانه ی خود می دانیم.

شانزدهم

ما وظیفه داریم که در آشتی هنرها با یکدیگر ، تلاش کنیم و از این رو اصرار داریم : الف - افتتاح هر نمایشگاه با اجرای موسیقی یا شعر خوانی همراه باشد.ب-بر آگاهی خود نسبت به موسیقی، شعر ،داستان نویسی و تئاتر بیفزاییم و بدانیم که تفکر عمیق و نگاه چند لایه در هنر از این آگاهی ها سرچشمه می گیرد.ج-کتاب خواندن ،رفتن به تئاتر ، کنسرت و سینما باید از عادت های زندگی مان باشد.

هفدهم

ما باید در حد امکان در نمایشگاه ها حضور فعال داشته باشیم و پرسش های بازدیدکنندگان را با تواضع ، مهربانی و احترام پاسخ دهیم.

هیجدهم

ما نگران فقر فرهنگی دیواری مان هستیم و می خواهیم بکوشیم تا آن را به سطح فرهنگ مفروش مان برسانیم.

این مطلب کاملا بر اساس محتوای منبع اصلی تنظیم شده و هیچ‌گونه تغییری در متن اصلی صورت نگرفته است.