مرتضی پورحسینی نقاش معاصر، در آثار خود با بهرهگیری از مهارت بالا در بازنمایی دقیق سوژههای معاصر به شیوهای کلاسیک، پلی میان هنر گذشته و حال برقرار میکند. او به زبانی نمادین به نمایش واقعگرایانه عناصر و فیگورها پرداخته است. ...
همه را بخوانید
1364
متولد اهواز، ایران
1387
نمایشگاه انفرادی، «جعل»، خانهی هنرمندان ایران، تهران
1388
آرتفر، پاریس کانتِمپورِری آرتفر، پاریس
1388
نمایشگاه لیلی رشیدی رئوف و مرتضی پورحسینی، گالری راه ابریشم، تهران
1389
آرت فر، ابوظبی آرت، ابوظبی
1389
نمایشگاه گروهی، «خودنگارهها ۲»، گالری محسن و گالری راه ابریشم، تهران
1392
نمایشگاه انفرادی، «سیرک»، تالار ملی بوهِمیِن، نیویورک
1395
برندهی جایزهی بهترین طراحی جلد کتاب، «جواهرات الله»، جایزهی اریک هافر بوک و داوینچی آی، نیویورک
1395
نمایشگاه انفرادی، «میانگاه»، گالری آران، تهران
1396
آرتفر، آرت اکسپو مالزی، کوالا لامپور، مالزی
1397
نمایشگاه انفرادی، «قبل از هبوط»، هفتهی هنر تیر، تهران
1398
نمایشگاه گروهی، «دو از هزاران»، نگارخانه الهی، رشت
1399
نمایشگاه گروهی، «فتوژنیک»، گالری سو، تهران
1400
نمایشگاه انفرادی، «در میانه »، پلاس 2، تهران
1364
متولد اهواز، ایران
1397
نمایشگاه انفرادی، «قبل از هبوط»، هفتهی هنر تیر، تهران
قیمت برآورد و فروش آثار هنری در حراجها نشانگر
ارزش قطعی و بهروز آثار هنرمند نیستند
“بیانگری در آثار پورحسینی نه از طریق نمایش مستقیم یک اتفاق بلکه با پرداخت دقیق جزییاتی چون حالت صورت، بدن و دست پرسوناژها شکل گرفته است.“
مرتضی پورحسینی (متولد ۱۳۶۴) نقاش معاصر، در آثار خود با بهرهگیری از مهارت بالا در بازنمایی دقیق سوژههای معاصر به شیوهای کلاسیک، پلی میان هنر گذشته و حال برقرار میکند. او به زبانی نمادین به نمایش واقعگرایانهی عناصر و فیگورها پرداخته است.
مرتضی پورحسینی متولد اهواز و فارغالتحصیل مقطع کارشناسی رشتهی نقاشی از دانشگاه شاهد تهران است. از اوایل دههی هشتاد و در دوران دانشجویی به نمایش آثارش در بیینالها و نمایشهای گروهی پرداخت. پس از کسب جایزهی نخست دومین دورهی جشنواره دامونفر در سال ۱۳۸۷ در جامعهی تجسمی مطرح شد و اولین نمایش انفرادی خود با عنوان «جعل» را در خانه هنرمندان تهران برگزار کرد.
“بیانگری در آثار پورحسینی نه از طریق نمایش مستقیم یک اتفاق بلکه با پرداخت دقیق جزییاتی چون حالت صورت، بدن و دست پرسوناژها شکل گرفته است.“
مرتضی پورحسینی در مجموعه آثاری که در سال ۱۳۸۸ در گالری راه ابریشم تهران به همراه لیلی رشیدی رئوف ارائه داد، فضایی سوررئال را از طریق بازنمایی واقعگرایانه سوژهها به نمایش گذاشته؛ او در این آثار با ترکیب برخی عناصر برگرفته از عکسهای قدیمی، روایتی تازه با مفاهیمی نمادین را بازگو کرده است.
نمایش فیگورهای انسانی را میتوان موضوع اصلی تمامی نقاشیهای پورحسینی دانست؛ درحالی که پرترهها و پیکرههای او در نگاه نخست خاموش و عاری از احساسات به نظر میرسند، اما به شکلی فعال تنش و اضطراب را بی آنکه راوی موضوعی مشخص باشند به مخاطب منتقل میکنند. بیانگری در آثار پورحسینی نه از طریق نمایش مستقیم یک اتفاق بلکه با پرداخت دقیق جزییاتی چون حالت صورت، بدن و دست پرسوناژها شکل گرفته است.
آثار این هنرمند در دههی هشتاد در آرتفرهای کانتمپورری پاریس و ابوظبی آرت، نخستین دورهی جشنواره هنرهای تجسمی فجر، چندین دوره از نمایشگاه نقاشی نسل نو و جشنوارهی دامونفر نیز شرکت داشت. تعدادی از آثار مرتضی پورحسینی در مجموعهی موزهی هنر متروپولیتن نیویورک و موزهی خصوصی سالسا در دبی نگهداری میشود. وی همچنین به عنوان برندهی جایزهی اریک هافر، داوینچی آی، بهترین طراحی جلد برای کتاب «جواهرات خدا» و برگزیدهی دهمین جشنوارهی بینالمللی فجر تهران در سال ۱۳۹۶ شناخته میشود.
نمایش مجموعههای «سیرک»، «میانگاه»، «قبل از هبوط» و«در میانه»عنوان دیگر نمایشهای انفرادی مرتضی پورحسینی بوده است. جدیدترین نمایش این هنرمند، نمایش «در میانه» در سال ۱۴۰۰ در گالری دستان ۲+ به اجرا درآمد و شامل ۶ اثر از او با عنوانهای «عشق نخستین»،«پیش از هبوط»، «نگاه به نور زودیاک»، «سه مغ زیر بوسولیا»، «دریای مرده» و«ترس مقدس»بود. در این مجموعه، پورحسینی پرسوناژها را در قالبی برگرفته از چهارچوبهای سنت شمایلنگاری مذهبی غرب نمایش داده است. ابهام چهرهها و بیزمانی مناظر در نقاشیهای این مجموعه، صورتی نمادین به مفهوم «در میانه» بودن داده است.
Verified by Artist
