بی‌تا رضوی

نقد اجتماعی‌ سیاسی و اشاره به موضوعات برگرفته از حافظه‌ی جمعی فرهنگی، عنصر اصلی آثار بی‌تا رضوی (متولد ۱۳۶۲) محسوب می‌شود. رویکرد مستند و مفهومی در ویدئوآرت‌ها، عکس‌ها و چیدمان‌های او را می‌توان واکنشی نسبت به ساختار سیاسی کشورها و تاثیر آن بر زندگی مردم دانست.

بی‌تا رضوی فارغ‌التحصیل رشته‌ی موسیقی از دانشگاه هنر تهران در مقطع کارشناسی بوده است. در اواسط دهه‌ی هشتاد با شرکت در یک دوره‌‌ی آموزش صداگذاری و مستندسازی شبکه مستند آسیایی(AND) در ژاپن و کلاس‌های فیلم‌سازی عباس کیارستمی، فعالیت خود در زمینه‌ی فیلم را آغاز کرد. او سپس تحصیلات خود را در آکادمی هنر فنلاند در مقطع کارشناسی ارشد هنرهای زیبا ادامه داد.

این هنرمند نخستین نمایش انفرادی خود را در سال ۱۳۹۱ برگزار کرد. از آن زمان تاکنون او آثارش را در کشورهای فنلاند، سوئد، ایالات متحده، استونی و ایران طی چندین نمایش‌ انفرادی و گروهی ارائه داده است. علاوه بر این، موزه هنرهای معاصر ایران، موزه عکاسی فنلاند، بی‌ینال عکاسی هلسینکی، نخستین دوره‌ی بی‌ینال تروندهایم، بی‌ینال بین‌المللی گوتبورگ و بسیاری دیگر از رویدادهای بین‌المللی میزبان آثار این هنرمند بوده‌اند.

نمایش انفرادی «اشیاء؛ آن‌گونه که بر من تاثیر می‌گذارند، آن‌گونه که من مستندشان می‌کنم» بی‌تا رضوی در سال ۱۳۹۴ در گالری بنیاد لاجوردی تهران برگزار شد و آثار آن توسط انتشارات هنر معاصر در یک کتاب به چاپ رسید. هم‌چنین بخشی از آثار «جهیزیه‌ی بی‌تا» و «تصاویری از آینده‌ی ما، تصاویری از گذشته‌ی ما» در مجموعه‌ی بنیاد لاجوردی نگهداری می‌شود. بی‌تا رضوی در سال ۱۳۹۵ برنده‌ی جایزه‌ی بزرگ بنیاد اسکار اوفلوندز شد.

از دیگر آثار شاخص این هنرمند می‌توان به مجموعه‌ عکس‌های «الگوهای زیبا برای یک خانواده‌ی عالی»، «دیالکتیک بیرون و درون»، «مشاهداتی درباره‌ی ساکنان یک آرمانشهر»، پرفورمنس «مراسم طلاق»، ویدئوآرت «خانه جاییست که کلاهت را آویزان می‌کنی»، مستند «نقدهایی از سوی والدینمان» و پروژه‌های «موزه‌ی بالتیک رمونت»، «خانه‌ی زرد» و «کتاب رنگ‌آمیزی برای بزرگسالان نگران» اشاره کرد.

بی‌تا رضوی در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ در ویدئوآرت‌های «روزهای سگی به زودی تمام می‌شوند» و «ساکنان سیاره‌ی ما» که به همراه چند هنرمند دیگر و براساس گرافیک بازی‌های ویدئویی، موضوعاتی درباره‌ی زمین و محیط زیست را بررسی کرده است. او در این دو فیلم فریم‌هایی شامل مناظر طبیعی در بازی‌های ویدئویی با موضوع شکار حیوانات را جدا کرده و با ترکیب آن‌ها به شکلی جدید، مفاهیمی تازه را مطرح کرده است. خلق این دو اثر از جنبه‌ی تکنیکی و به دلیل شرایط مختلف نور و آب‌وهوا در فریم‌های مختلف آن، نیازمند دقت بسیاری بالایی بوده و از این منظر رویکردی امپرسیونیستی نسبت به گذرا بودن نور و اثر آن بر رنگ‌ها دارد.

اثر دو نفره‌ی «ارکیدیوم؛ میل به فراوانی» بی‌تا رضوی و کریستیانا نورمن در سال ۱۴۰۱ توسط کشور استونی به پنجاه‌و‌نهمین بی‌ینال ونیز راه یافت؛ این اثر که مجموعه‌‌ی یک فیلم سه‌گانه از نورمن و چیدمانی از رضوی است، ترکیبی از آثار تاریخی و مدرن را نمایش می‌دهد و از این طریق دیدگاهی چندوجهی درباره‌ی تاریخ استعمار را بررسی می‌کند.