امیرحسین بیانی
Verified by Artist
-
1356
متولد تهران، ایران
-
1382
کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشکدهی هنر و معماری دانشگاه آزاد هنر
-
1385
نمایشگاه انفرادی، «چشمان تماما بسته»، گالری طراحان آزاد، تهران
-
1388
نمایشگاه انفرادی، «عروسان زمانهی من»، گالری اعتماد، تهران
-
1389
شرکت در چهارمین دورهی دوسالانهی بینالمللی هنر پکن، موزهی هنر ملی چین
-
1390
آرتفر، کانتِمپراری استانبول، استانبول
-
1392
نمایشگاه انفرادی، «بابیلون سیستم»، گالری محسن، تهران، ایران
-
1395
نمایشگاه انفرادی، «آت آو کانتِکست»، گالری محسن، تهران
-
1396
نمایشگاه گروهی، «روندها و رویکردها در هنر معاصر ایران»، گالری پردیس ملت، تهران
-
1397
نمایشگاه انفرادی، «آت آو کانتِکست»، گالری ارس لیبری، بوستون، ماساچوست
-
1398
نمایشگاه انفرادی، «وفاداری؛ نامهای سیاست»، گالری محسن، تهران
-
1399
نمایشگاه انفرادی، «وفاداری؛ اعداد سیاست»، گالری محسن، تهران
-
1400
نمایشگاه گروهی، «کارخانه ۰۴»، گالری محسن، تهران
-
1356
متولد تهران، ایران
-
1399
نمایشگاه انفرادی، «وفاداری؛ اعداد سیاست»، گالری محسن، تهران
-
1400
نمایشگاه گروهی، «کارخانه ۰۴»، گالری محسن، تهران
قیمت برآورد و فروش آثار هنری در حراجها نشانگر ارزش قطعی و بهروز آثار هنرمند نیستند
امیرحسین بیانی (متولد ۱۳۵۶) نقاش و کیوریتور معاصر، در آثار خود با رویکردی نمادین و نگاهی هنرمندانه به بررسی موضوعاتی حول محور فرهنگ، فلسفه، هویت اجتماعی و سیاسی میپردازد. نقاشیهای او با ارجاع به عناصری از طبیعت، زندگی و نگارگری ایرانی، و ترکیب این عناصر به شیوهای تازه، خلق شده است.
این هنرمند در تهران متولد شد و تحصیلات اولیه خود را در هنرستان و در رشته هنرهای تجسمی گذراند. وی دانشآموخته مقطع کارشناسی رشته نقاشی در دانشگاه هنر و کارشناسی ارشد پژوهش هنر در دانشگاه آزاد هنر و معماری تهران بوده است. امیرحسین بیانی در دوران دانشجویی و پس از آن آثار خود را در نمایشهای گروهی متعددی ارائه داد که از شاخصترین آنها میتوان به چند دوره از نمایش سالانه طراحی معاصر ایران و یا «نمایش گروهی نقاشی با همراهی تهران آرت گروپ» در گالری ممیز تهران اشاره کرد.
در آثار اولیه بیانی اغلب نگاهی انتقادی به مسائل اجتماعی را میتوان دنبال کرد که در قالب تصاویری برگرفته از افراد و عناصر عادی شکل گرفته است. آثار این هنرمند به تدریج مسیری نمادگرایانه با اشاره به موضوعات سیاسی را پیش گرفته است.
نخستین مجموعههای انفرادی امیرحسین بیانی در اواسط دهه هشتاد با عنوانهای «چشمان تماما بسته» و «عروسهای زمانه ما» در گالری طراحان آزاد و گالری اعتماد تهران به نمایش درآمد. او در این نقاشیها تمرکز خود را بر نمایش فیگور زنان به شیوهای سوررئال گذاشته است. مجموعههای بعدی این هنرمند، «راههای بیپایان»، «چه بر سر زنان شاهنامه آمد؟» و «زندگی دوگانه زنان ایرانی» نیز شامل آثاری فیگوراتیو با تمرکز بر موضوع زنان و مسائل اجتماعی مربوط به آنان، با اشاره به برخی موضوعات تاریخی و اسطورهای بوده است.
علاوه بر نمایشهای انفرادی و گروهی متعدد، آثار امیرحسین بیانی تاکنون در دو دوره از دوسالانه بینالمللی هنر پکن و همچنین آرتفرهای تیر آرت، کانتمپوراری استانبول و برلینر لیستر به نمایش درآمده است.
این هنرمند همچنین به عنوان کیوریتور، مدرس هنر در دانشگاه سوره تهران , عضو انجمن نقاشان شناخته میشود؛ نمایش «میانه روز»، «استخر» و «بزرگداشت سال ۶۸» گالری محسن، مدیریت هنری پروژههای «مرکس اوت» با عنوانهای «متن باز» در گالری شیرین و «من را اشغال کن» در گالری محسن از شاخصترین نمایشهای کیوریت شده توسط امیرحسین بیانی بوده است.
نمایش انفرادی «بابیلون سیستم» امیرحسین بیانی که در سال ۱۳۹۲ در گالری محسن تهران به نمایش درآمد مجموعهای از تلفیق نقاشی و چیدمان، با موضوعات سیاسی و اجتماعی را ارائه داد. در پسزمینه، مناظر طبیعی یادآور طبیعت ایران نقاشی شده و با ماکتی سه بعدی در پلان جلو، که ساختمانهای به سبک معماری گوتیک را نشان میدهد ترکیب شده است؛ در این آثار فیگورهای کوچک انسانی در حالت زندانیان مورد شکنجه تصویر را احاطه کرده و این مجموعه را به یکی از سیاسیترین آثار امیرحسین بیانی بدل کردهاند.
مجموعه «اوت آف کانتکست» امیرحسین بیانی با رویکردی کاملا انتقادی در تلاش بر نمایش و مقابله با سیاستی است که زندگی اجتماعی را تحت تاثیر خود قرار داده و درصدد نابودی ارزشهای بشری است؛ بیانی در این مجموعه با انتخاب و ترکیب بخشهایی از نگارگریهای ایرانی، معنایی تازه و روایتی متفاوت از تاریخ ایران خلق کرده است.
جدیدترین آثار امیرحسین بیانی با عنوان «وفاداری» در چند مجموعه مجزا و طی سه نمایش انفرادی در گالری محسن تهران به نمایش درآمده است؛ این مجموعه نقاشیها که شامل تصاویری از مناظر طبیعی بوده است، مفاهیمی درباره قربانیان فراموششده سیاست و مرگ خاموش افراد در خفقان جامعه را دنبال میکند. نمایش انفرادی «وفاداری؛ ما به مثابه سیاست» که آخرین سری آثار از این مجموعه بوده است در سال ۱۴۰۰ در گالری محسن برپا شد.